ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- วิกฤติมรรคเปลภ คาถ ด ตอน ๑ หน้าที่ 150
ซึ่งอมตะบทรึ่งซึ่งล้างจรรยา ๔ ที่ยังไม่รู้ ในพุทธาคา (คือก่อน โศกาปิติมรรค) และเพราะมีอธร (คือสวะ) แห่งความเป็นอินทร (ใหญ่ยิ่ง) อยู่พร้อมด้วย ข้อ ๒ ศรัสเรียกว่าอัญญาณตรี เพราะรู้ชัด (ด้วยมรรค) และเพราะมีอธรแห่งความเป็นอินทรอยู่พร้อมด้วย ด้วย ข้อ ๓ ศรัสเรียกว่า อัญญาตารวินรีย์ เพราะเกิดแต่พระจีนาสพ ผู้รู้ทั้งถึง คือมีอธรในสัจจะ ๔ สำเร็จแล้ว และเพราะมีอธร แห่งความเป็นอินทรรอ อยู่พร้อมด้วย ถามว่า "อะไรเล่า" ชื่ออธรแห่งความเป็นอินทรรอย่างอินทรรร้าย นั้นน่ะ ? แก่ว่า อธรแห่งเครื่องหมายของสิ่งที่เป็นใหญ่ยิ่ง (คือ กรรม) ชื่ออธรแห่งความเป็นอินทรา อธรแห่งสิ่งที่ท่านผู้เป็นใหญ่อยู่ (คือพระพุทธเจ้า) แสดงไว้ ชื่ออธรแห่งความเป็นอินทรร อธรแห่งสิ่งที่ท่านผู้เป็นใหญ่อยู่ (คือพระพุทธเจ้า) ได้เห็น (คือรู้) ชื่ออธรแห่งความเป็นอินทรร อธรแห่งสิ่งที่เป็นใหญ๋ยิ่งคือ (กรรม) จัด (ให้เกิด) ขึ้น ชื่ออธรแห่งความเป็นอินทรร อธร แห่งสิ่งที่ท่านเป็นใหญ่อยู่ (คือพระพุทธเจ้า) ใช้สอย ชื่ออธรแห่ง ความเป็นอินทร์ อธรทั้งปวงนั้นใช้ได้ตามที่วรรคใช้ในอินทรย์นี้แห้งจริง พระมพุทธภาคล้มมาสมัพบุญเจ้า ทรงพระนามว่า
ตรงนี้หาดูฎท่านสอนให้เปลอาวรณ์แห่ง...และ "อรรถ" ท่านแก้เป็นภาว และ สกาว์ เช่น อินทลิงคสด อโศก คุศลากูโร อินทลิงคูโจี และ อินทกูจ การเกิด ... อินฺทกวา การเกิด (ครองความเป็นอินทร) แต่ลางแห่งก็เลยอาวรณ์คือ... เราป่าว่าว่าอราว่ากว่า...กันมาจ เพราะฉะนั้นตรงไหนแปลอย่างใดความ จับใจ ก็แปลอย่างนั้น