ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - วิชาธรรมเวคปก ภาค ๓ ตอนที่ ๑๓
ในลักษณะ ๔ นี้ สังจะ ๓ ว่างจากนิธิฤทธิ์
(คือ นิธิ) เล่า คำว่า ๓ ว่างจากลักษณะ ๓ นั้น สังจะที่
เป็นเหตุจากลักษณะนี้เป็นผล ลักษณะที่เป็นผลนั้น
กล่าวว่างจากลักษณะทีเป็นเหตุ
พิธีทราบวินิจฉัยโดยว่างเปล่าดังกล่าวมานี้ก่อน
[โดยอย่างต่าง ๆ เช่นอย่างเดียวเป็นต้น]
ข้อว่า โดยอย่างต่าง ๆ มีอย่างเดียวกัน ความว่า ก็แต่อ
ลักษณะ ๔ นี้ ทุขึ่งทั้งหมดเป็นอย่างเดียวโดยเป็นบัณฑิต (ความหมุนไป
แห่งสงสาร) เป็น ๒ โดยเป็นนามและรูป เป็น ๓ โดยต่างแห่งปฏิสิ-
ภาค คือภาพ ภาพ อรูปา เป็น ๔ โดยแยกตามอาหาร ๕
(ที่เป็นปัจจัย) เป็น ๕ โดยแตกเป็นอุปาทานขันธ์ ๕
ส่วนมุขี เป็นอย่างเดียว โดยเป็นบัณฑิตตะกะ (ผู้สงสารให้
หมุนไป) เป็น ๒ โดยเป็นสัมปุฏฐกิฐิฤาไม่สัมปุฏฐกิฐิฤา เป็น
๓ โดยต่างแห่งกามัตถนภา ภวัตถนา ภิวัตถนา เป็น ๔ โดยเป็น
โภคัทธะลวิมรรรา ฅเป็น ๕ โดยแตกเป็นกองตันหา ๖
ส่วนนี้นิธิ เป็นอย่างเดียว โดยเป็นอังคตะชาติ แต่โดยปราย
เป็น ๒ โดยเป็นอุปาทิเสสและอุปาทิเสส เป็น ๓ โดยเป็นความสุข
ไปแห่งภพ ๓. เป็น ๔ โดยเป็นธรรมที่พึงบรรลุด้วยมรรราะ ฅเป็น ๕
.มหาตุฏีแก้เป็น ๒ นับ นับ ๑ ว่า ในบทนี้ มีรูปนี้เป็นต้น นับ ๑ ว่า ในอารมณ์
๕ มีรูปามีเป็นต้น