ทุ่งสนิมปลา - ภาค 1 : หน้า 3/450

ประโยค - ทุ่งสนิมปลาสำหรับกแนภ ภาค 1 - หน้าที่ 3 ความเกลี้ยง คือ ความเป็นผู้มีจิตฟุ้งซ่าน ด้วยอำนาจแห่งความกำหนด ในกาม เกิดแก่เธอ คำว่า รวัง จิตติ อนุชฌาตี ความว่า กามาระ ย่อมกำจัด ทำลาย คือ ชัดสายจิต ไปมา และทํิดให้เหี้ยนแห้ง ข้อว่า ตาท หฤทัย อุปภาคมิฏวา อุตสี่ โมจิ มีความว่า ในกาลนั้น เธอจงเอามือพยายามจะทำการปล่อยออกสู่จริงอยู่ ด้วยการกระทำเช่นนี้ เอาคำภาคติ จัดมาถึงเธอ อุปไซยะพรํสอน เธออย่างนี้ เช่นกับคนโง่สอนคนโง่ คนใบน้อยคนใบ้องนั้น [ แก้ฮรรปฐมบัญญัติ เรื่องภิกษุหลายรูป ] คำว่า เตศวเป๙๑๗๕;๙๗๙;๙๙;๙๙;๙๚๎ lòng ว่า เมื่อภิกษุเหล่านั้น ละสภมันปัญญา ว่า ในกณนั้น มีวิติฉันดังนี้:- เมื่อภิกษุทั้งหลาย กำลังว่าว วิ่งควารถึเปันอัพ ไปอยู , สันติปัญญา จะตกไป แม็กจร, ถึงกระนั้น ในการว่าว ภิกษุกรทำมณสิกร. ภิกษุเมื่อจะกล่าวในกลางวัน พึงจะกล่าวพร้อมด้วยความอุตสาหว่า "เราจำวัดว่าชั่วโมงแรกของภิกษุสร้างบังไม่หึง แล้วกล่าวอุขึ้น" ดังนี้. จะกล่าวในเวลกลางคืน พึงเป็นผู้มีความอุตสาหว่าราวว่า " เราจำวัดหลังสิ้นส่วนแห่งราตรี ชื่อมีประมาณเท่านี้ แล้วลูกขึ้นในเวลา ที่ควรจันทร์ หรือลูกดาวโครมามาถึงสถานที่ชื่อนี้." อีกอย่างหนึ่ง พึงกำหนดกรรมฐานอย่างหนึ่ง ในบรรดา กรรมฐานทั้ง ๑๐ มีพุทธบูซชาติเป็นต้น หรืกรรมฐานที่ชอบ