ทฤษฎีสนับปละนักกาวาเปล ภาค ๓ ทุติยสมันตปาสาทิกา ภาค 1 หน้า 87
หน้าที่ 87 / 450

สรุปเนื้อหา

บทนี้เสนอวิจฉัยเกี่ยวกับทฤษฎีสนับปละนักกาวาเปล โดยเน้นการแบ่งประเภทในการบอกและไม่บอกแก่อาจารย์ และการรับคำภายใต้หลายสถานการณ์ รวมถึงบทบาทของอุปสกาในบริบทของการดำรงชีวิตของภิกษุ โดยมีการอธิบายความละเอียดในสถานการณ์ต่างๆ การส่งผ่านข้อมูล และการปฏิบัติภายใต้สาขาที่ระบุ ถึงแม้จะไม่มีการอธิบายอย่างละเอียด แต่ยังสะท้อนให้เห็นถึงหลักการสำคัญในชีวิตทางพระพุทธศาสนาอย่างครบถ้วน และมีการเตือนให้ดูแลรักษาไม่ให้เกิดอาบัติอีกด้วย. สำหรับผู้ที่สนใจในเชิงลึกเกี่ยวกับทฤษฎีและการสอนในศาสนา ควรศึกษาบทนี้อย่างละเอียด

หัวข้อประเด็น

-อันตวาสิกา
-การบอกและไม่บอก
-บทบาทของอุปสกา
-การวิเคราะห์คำสอน
-หลักการพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ทฤษฎีสนับปละนักกาวาเปล ภาค ๓ - หน้าที่ 87 ในบทท้ายแห่งฏูกะนัน พึงทราบวิจฉัย ดังนี้:- หลายบทว่า อันตวาสิกอบแล้ว กลับมาบอกภายนอก มีความว่า อันตวาสิกามแล้วไม่บอกแก่ อาจารย์ ไปเสี่ยงทางอื่น บอกแก่ชายผู้นั้น. หลายบทว่า อาปติตุ อุนินะ ดูลูลจูยอสุด มีความว่า เป็น ดูลลัจฉัยแก่อาจารย์ด้วยของ ค ๒ คือ เพราะรับคำ๖ เป็นดูลลัจฉัยแก่ อันตวาสิกา ด้วยของ ๒ คือ เพราะบอก ๑ เพราะกลับ มาบอก ๑ คำที่เหลือ ปราเกุชฉันแล้ว. สองบทว่า คุณฑโต สมปาเทติ ได้แก่ รับ และบอก. สองบทว่า อาคุณฑโต วิลาวาทติ ได้แก่ ไม่กลับมาบอก. สองบทว่า คุณฑโต วิลาวาทติ ได้แก่ ไม่รับ. สองบทว่า อาคุณฑโต สมปาเทติ ได้แก่ บอก และกลับมา บอก. ในบททั้งสองอย่างนี้ เป็นดูลลัจฉัยด้วยของ ค ๒. ในบทที่ ๑ เป็น อาบัติ, ในบทที่ ๔ ไม่เป็นอาบัติ. ในคำว่า อนุตตติ สมุฆส วา เจติยส๙ วา คิเนสนส๙ วา กรณีเยน คุณฑติ อุมมุตกุตตส วาสิกา คัทกมิกส๙ อาทิกมิกส๙ นี้ พึงทราบวิจฉัย ดังนี้:- อุปสกา หรือองานอะไร ๆ ของอภิกษุสูงที่ทำอยู่มีอุ อุปสวาก ภิกษุไปยังสำนักของอุปสิกา หรืออาบสิกาวานอมุส๙ ไปยัง สำนักของอุปสิกา เพื่อดำรงอาหารและค่าแรงงานสำหรับพวกคนงาน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More