บทสนทนาพระพุทธเจ้าภาคหนึ่ง : หน้า 350/450

ประโยค(๑) - ทุ่งสมันตปลาสากแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 349 ตามความใจของตน คือ ข้าพระพุทธเจ้าเป็นผู้ถูกอุปสมาชัยให้ถือ ดูบุคคลลูกกบับงับให้ถือด้วยการบีบคอ และด้วยการที่กระหน่ำ จะนั่น. บทธว่า ปฏญญุติสติ มีมากว่า จักเป็นผู้ปรากฏ คือ เป็นผู้ ชื่อเสียง. มีคำอธิบายว่า "จักปรากฏในกิจกานั้น." ข้อว่า น มัย อุปปญญุตตุ ปญญาปสูตม มีความว่า เรา ทั้งหลายชื่อว่าเป็นสาวก จักไม่บัญญัติว่าที่พระผู้มีพระภาคอังคเป็นรง บัญญัติไว้. จริงอยู่ วิสัย คือการบัญญัติสนุกกุที่มีได้รงบัญญัติ หรือการถอนสนกาบทที่ทรงบัญญัติไว้แล้ว โดยนัยว่า "ปาจิตติย์ ทุกกุ" เป็นกัน นี้เป็นพุทธวิสัย ด้วยทวา ลามายานี้ พระอุปะเสนะ แสดงว่า "เราทั้งหลาย จัดสมานสนกาบบทนั้น ๆ แล้วรับว่า "คือเส โดยดี" ดังนี้แล้ว จักศึกษาในสนกาบบททั้งปวง ตามที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้." พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงมีพระหยั้นโปรดปรานแล้ว ได้ทรงกระทำ สารการะแห่งแก๊ก แก่พระอุเสนะนันว่า "ดีละ ดีละ." บทสนทวิว อนุญาตาวุโส ตัดบว่า อนุญาตาว่า อาูโล แปลว่า (ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย! พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอนุญาตแล้ว). บทว่า ปิหยดา แปลว่า กระหยิ่มอยู่. สองบทว่า สนุฏามิน อชฺฌิตวา มีความว่า ละทิ้งกันตังปวง แล้ว เพราะเป็นผู้มีความสำคัญในสนกว่่า เป็นจิตรวิมที่ ๔. ข้อว่า ธมมิ ถิ ถกฺวา ภิกฺษุ อามนุตติ มีความว่า พระผู้มี