การศึกษาอภิธรและอาบัติในพระพุทธศาสนา : หน้า 175/450

ประโยค (ตอน) - ดูอธิสมันดูจากภาพกาแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 174 ภิญญูอันนี้ แล้วโจรภิญูอีกรูปหนึ่ง. แต่เนินเทสแห่งส คือ อาบนี้นี่ ตรัสด้วยอำนาจการเห็นภิญูรูปเดียวนี้แล้ว ต้องบอกอื่น แล้วโจรด้วยอาบนี้. ถามว่่า "ถ้าอย่างนั้น อภิทธิ์นี้ส่วนอื่น จะมาได้อย่างไร ?" ก็คว่า "มีได้ เพราะอาบัติ." เพราะเหตุนี้ พระผู้พระภาคจึงตรัสคำนี้ว่า "อภิธรเป็นส่วนอื่นแห่งอาบัติ และเสลอ้นโจกอังแล้ว แม้ด้วยอารมณ์อย่างนี้." แท้งริง กิฏฐินั้น ต้องสังทนาดุสดใด., อภิธร คือ ส่งมาทีเสสดนั้น เป็นอภิธรมีส่วนอื่นแห่งปราชิก. ก็นี่ชื่อว่าเสแห่งอภิธรมีส่วนอื่นนั้น คือ ความเป็นอาบัติทั่วไปแก่อาบัติทั้งปวง เหมือนความเป็นอภิธรรย์ ทั่วไปแก่อภิธรรย์ทั้งปวง จะนั่น. นับทั้งหลายอาบัติที่เหลือเป็นบูร และโจทยปอกรา มีศึกษาเทพทรามทรบโดยอุบายนั้น. คำว่า อนาปัตติ ตาลสมญื่น โจเทติ ว่า โจเทติ วา มี ความว่า ภิกษุใด มีความสำคัญอย่างนี้ว่า "พุนี้น ต้องปราศจากดีเดียว" โจเทน หรือใช้ให้ผู้อื่นโจทยอย่างนี้ ไม่เป็นอาบัติแก่ภิกขุ นั้น. บาทที่เหลือทั้งหมด นี้นั้น. แม่ปัญณคะมิฐานเป็นต้น ก็เหมือนกับปฐมภูมิ โทส-ลิขบานทั้นแล. ทุติยทุกุรโสถาบานทรวรรคา จบ.