การวิเคราะห์ความเชื่อสัมพันธ์ในคณะที่สร้างสรรค์ : หน้า 290/450

ประโยค(ตอน) - ดูที่สุดมันปลากะแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 289 [แก่อรสกิษฎาพังวิ่งด้วยความหวังจะได้วิ่ง] หลายขวา คาถีป อาทิตย์ ทินน์ มีความว่า จิวที่ทายอ อุทก่าวแก่ส่งว่า "นี่เป็นอากิวิร" หรือ ที่ทายอาวแก่ออก ผู้ถือว่า "ข้ามเจ้าว่าวิจรนี้แก่ท่าน" ดังนี้. ว่า สงมุต วา มีความว่า จิวเกิดขึ้นจากสงด้วยอำนาจ แห่งส่วนที่ถึงแก่คนดี. ว่า คำว่ า คดโต วา มีความว่า พวกทยก ย่อมถอยแก่อ คณะอย่างนี้ว่า "พวกข้ามเจาวายุรนี้แก่คณะแห่งภิกษุผู้เรียกพระ สูตร, ถาววิรนี้แก่คณะแห่งภิกษุผู้นิยมอธิธรรม," จิวจึงเกิดขึ้นจาก คณะนั้นด้วยอำนาจแห่งส่วนที่ถึงแก่คนดี. ว่า โน อสูส ปรติปูรี คือ ถ้าหานั้นยังไม่พอ อธิบายว่า "วิวจวควรอธิษฐานได้ อนภิกษุทำอุฏฐานครบนำจะได้จงจะพอ, ถ้าจิวรนั้นประมาณเท่านั้นไม่มี คือ ขาดไป." ในคำว่า ปฏจจา โหติ สงมุต วา เป็นต้น มีวิจินฉัย ดังนี้.- มีความหวังจากสงม์ หรือ จากคณะอย่างนี้ว่า "ณ วันชื่อโน่น สงมังได้วิร, คณะจักได้วิร, จิวจึงเกิดขึ้นแก่จาก คงม์ หรือ จากคณะนั้น." อีกอย่างหนึ่ง ความว่า มีความหวังจากกฎษ หรือ จากมติรอย่างนี้ว่า "ข้าพเจดิสิงมามแล้ว พวกมิตรสิงมแล้วกันเรา เพื่อประโยชน์แก่วิร, ขนเหล่านั้นมาแล้ว จักถาววิร." ถึงในบทว่า ปฏจดโต วา ผู้ถืออันฟังประกอบว่า "มีความ