ทุติยัมมปสาทิกาาเกลา - หน้าที่ 75 : หน้า 75/450

ประโยค - ทุติยัมมปสาทิกาาเกลา กาด - หน้าที่ 75 หลายบทว่า มายฺย อิมฺ ภูาวริ อวารียํ ความว่า คุณอยู่อย่างสอย เด็กหญิงนี้ อย่างใช้สอยทองเสมย. ด้วยบทว่า อาหารปาฏิโร พวกสาวของอาชีวกแสดงว่า "การรับรองและการตกลง คือ การรับและการให้ พวกเราไม่ได้รับมา ไม่ได้ออะไร ๆ คืว่า พวกเราไม่มีการซื่อขาย คือ การค้าขายกับท่าน." คำว่า สมณฺ ภิวฑฺพุทฺ องฺอญฺญวน สมโณ อุต สุตสมฺโณ มีความว่า พวกสาวของอาชีวก รุกรานพระอุทเทะระ นันอย่างนี้ว่า " ธรรมว่า สมณะ ต้องเป็นผู้ไม่ขวนขวาย คือ ต้องเป็นผู้ไม่พยายามในการงานเช่นนี้ ด้วยว่า สมณะผู้เป็นอย่างนี้ จึงเป็นสมณะที่ดี" แล้วกล่าวว่า " ไปเสียดินทาน พวกเราไม่รู้กันน." บทว่า สงฺโข วิมฺโภวา เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยเครื่องอุปกรณ์ ทุกอย่าง หรือเป็นผู้ตกแต่งประดับประดาแล้ว. บทว่า ฐิตา ได้แก่ พวกนักลงหญิง. บทว่า ปริจารุณฺวามว่า ยิ่งอินทรีย์ทั้งหลายให้ยิ่งรื่นเริง ในอารมณ์มีรูปเป็นต้น ที่ผลิตผลในใจกโดยรอบด้าน อย่างโำน้น อย่างนี้, มืออธิบายว่า " เล่นอยู่ คือ ยินดีอยู่." บทว่า อุปถัมภกสฺสุ ความว่า พวกนักลงกระทำการพนัันกันว่า " ถ้าพระอุทเทก้ากั้ว ท่านชนะพนัันเท่านี้ ถ้าจัดไม่ทำ เราจะแทงพันน เท่านี้" ท่านกล่าวไว้ในมหาปจิญญ่าว่า " ก็การกระทำพันนกัน ไม่ควร แก้กิพุทพ์หลาย, ถ้ภิญฺญใดกระทำ, ผู้เพ็ดะต้องเสียไปแก่ภิญฺญนั้น."