การวิเคราะห์กวีภาษาบทในโศกสวรรค์ : หน้า 377/450

ประโยค(ตอน) - ดูดยสิ้นปลาสากแปลภาค ๑ หน้าที่ 376 โศกสวรรค์ที่ ๒ สืบขานที่ ๑๐ พรรณนากวีภาษาบท กวีภาษาบทว่าตน สมสน เป็นต้น ขึ้นเจ้าจะกล่าว ต่อไป :- ในภิกขุปกรณ์นั้น มีนิฉันต์ต่อไป:- คำว่า กตัศิป ตุยานี่ คือ สังมาฆิพันนี้ ของท่านจ้องอยู่ได้คำเดียวกัน ก็คือว่า กตัศิป นี้ เขิ ศัพพ เป็นปกประโยชน์ ศัพท์เป็นไปในความ ดำเนิน. อธิบายว่า "สัญญาณของท่านนี้มีชั่วรุด อักษรได้สี่คำ" อีกอย่างหนึ่ง ปรัชว่า กตัศิป ตุยานิ มีม. บรรจบทเหล่านี้ นว่า กตัศิ คือ สิ้นวันเท่าไร. มีคำอธิบายว่า "ธรรมดาว่าแมกุฎสัง ยังคืน ให้แก่มกุฎสัง." บทว่า นานปุปกรณ์ คือ มีอ่อนใช้น้อย ด้วยอำนาจแห่ง กับปัจจัณฑ์ มีจิรอันต้น. เพราะเหตุนี้เอง ในบทถวายแห่งบน ว่า นานปุปกรณ์ นั้น ท่านจึงทรงแสดงเฉพาะกับปัจจัณฑ์ตั้งแต่จิร มีชายผ้าเป็นที่สุด. จริงอยู่ การแลกเปลี่ยนด้วยอภิปายน์ตังคบ ไม่ถึงการสงสารเข้าในการซื้อขาย.