อภิญญาและการรับอาบัติในพระพุทธศาสนา : หน้า 257/450

ประโยค (จบ) - ดูท่ามสนับสนาคำแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 256 ความPressedพร้อมแห่งท่านผู้มีอายุทั้งหลายถึงที่แล้ว, ข้าวเจ้าพึงรับอาบัติของอภิญญาชื่อนี้." ภิญญาผู้แสดง อันภิญญาผู้รับอาบัติั้น พึงกล่าวว่า ปุตสูสิ (ท่านเห็นหรือ?) ผู้แสดง: อาม ปุตสูสิ (ขอรับ! ผมเห็น) ผู้รับ: อายติ ถาวุยาลี (ท่านพิสูจน์สำรวมระวังต่อไป.) ภิญญานั้น พึงเข้าไปหากญูรู้หน้าง ทำอุตตรสงเคราะห์อย่างบ่ แล้วนังกระโหยัง ประคองอัญชลีแล้วกล่าวอย่างนี้ว่า "ลูกวารุโล่! ข้าพเจ้าต้องอาบัติ มีชื่ออย่างนี้แล้ว, จะกล่าวคืนอาบัติ."ภิญญูผู้แสดง อันภิญญาผู้รับอาบัติั้นพึงกล่าวว่า ปุตสูสิ (ท่านเห็นหรือ?) ผู้แสดง: อาม ปุตสูสิ (ขอรับ! ผมเห็น.) ผู้รับ: อายติ ถาวุยาลี (ท่านพิสูจน์สำรวมระวังต่อไป.) ในวิสัยแห่งการแสดงและรับอาบัติ้น ผู้คฤษณาพิสูจน์บระบุ ชื่อลบิตและความต่างแห่งวณะ โดยยื่นก่อนนั่นแล, และพิทพารบาปี แม้ในการสะกักภู 2 รูป เหมือนในการสะกักคณะนั้นนั้น ก็กล่าวว่าจะมีความแปลกกันใช่? พระผู้พระภาคเจ้าพิสูจน์ราสีไว้แผนหนึ่ง แม้ในการสะกักภู 2 รูปนี้ เช่นเดียวอย่างที่พระองค์ตรัสปราศรัยอีแผนหนึ่ง แม้ในการสะกักภู 2 รูปนี้ เหมือนอย่างที่พระองค์ตรัสปราศรัยสุทธิ-อูปนิบาตแก้กู๋ 3 รูป โดยนั่นเป็นต้นว่า "ภิญญังหลาย! เราอนุญาตให้ภิญญ 3 รูป ทำปริสุทธิอันปะโยสิ,ภิญญังหลาย! ก็แปลกญ์ ๑. วิ. อุตสา ๖/๒๖๕/-๒๗๐