การบูชาด้วยดอกไม้ในวัด : หน้า 229/450

ประโยค (ฉบับเต็ม): "ประโยค(๒) - ดูดซับน้ำปากกากาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 228 พวกท่านจงไปเก็บดอกกรัณพิณกล้วยเป็นต้นนั้นมา ชเชด" พวกชาวบ้านถามกัณฑ์ทั้งหลายผู้ทำการบูชา ด้วยดอกไม้ แล้ว เข้าไปยังบ้านก่อนข้างสายว่า "เพราะเหตุไร ครับ! พวกท่านถึง เข้ามาสายเนิน?" พวกกัณฑ์ตอบว่า "ที่วัดมีดอกไม้มาก พวก เราได้ทำการบูชา (ก่อนเข้ามา)" พวกชาวบ้านรู้ว่า "ได้ทราบ ว่าที่วัดมีดอกไม้มมาก" วันรุ่งขึ้นจึงถือเอาของเก่า ของฉันเป็นอัน มากไปสู่สุด กระทำการบูชาด้วยดอกไม้ และถวายทาน, การพูดนั้น ก็ครับ พวกชาวบ้านขออาระดอกไม้ว่า "ท่านขอรับ! พวกกระผม จักบูชา ณ วันชื่อโนนน" แล้วมาในวันที่อนุญาต และพวกสามเณร ได้เก็บดอกไม้ในแต่เช้าตรู่ พวกชาวบ้าน เมื่ไม่เห็นดอกไม้เป็นต้น จึงพูว่า "ดอกไม้ อยู่ที่ไหน ขอรับ!" พระเกสรทั้งหลายตอบ ว่า "พวกสามเณรเก็บไว้, พวกท่านจงไปบูชากันเถิด, สงสัย บูชาในวันอื่น." พวกชาวบ้านเหล่านั้นพากันบูชา ถวายทานแล้วไป, การพูดอย่างนั้น ก็ครับ เถินในมหาปัจฉิโสและครูบา ผู้กล่าวว่า "พระเกสรทั้งหลาย ย่อมไม่ได้เพื่อจะให้พวกสามเณรให้, ถ้าพวกสามเณรให้ดอกไม้ เหล่านั้นแกพวกชาวบ้านเหล่านั้นเสียเองนั้นแล้ว, การให้นั้น สมควร, แต่พระเกสรทั้งหลาย ควรถาที่คำเพียงเท่านั้นว่า "พวกสามเณรเก็บ ดอกไม้เหล่านี้ไว้." แต่คำว่า พวกชาวบ้านขออาระดอกไม้แล้ว เมื่อพวกสามเณร"