ทัศนสมันดปลาภาค ๑ - หน้า 241 : หน้า 242/450

ประโยค (ตอน) - ทัศนสมันดปลาภาค ๑ - หน้า ที่ 241 ทั้ง ๓ ฟังปรับตัวอานบดีที่กิญญปฏิญญา คำที่เหลือในฤดูกะในสิกขาบทนี้ มีอธิบายดังนั้น ส่วนในทุติยฤดูกะ มิวินิจฉังคันดังนี้ :- สอบถามว่า คมน์ น ปฏิญญานดี มีความว่า ย่อมไม่ปฏิญญา ด้วยอ่านาแห่งความยินดีจากนั่งในที่ลับ ย่อมกล่าวว่า "เราไป ด้วยการงานส่วนตัว มีสภาวัตเป็นต้น, ส่วนอธิบาสถานัน มาสู่สถานที่ เรานั่งอง." บทที่เหลือ แม่ในฤดูกะดังนี้ ก็มีอธิบายดีดังแห่งกัน แต่บันกติทิพย์ทราบวินิจฉัยในฤดูกะทั้งปวง ดังต่อไปนี้ :- กิเลสทอศัยเมญญธรรม ครสเรียกว่า "ความยินดีการนั่ง ในที่ลับ." ภูฏฺโจ ใครจะไปยังสำนักแห่งฤดูกามด้วยความยินดีฉัน หยุดนับตั้งแต่ ต้องทุกก กุมผมง กาดาประคดเอา หมัวมิ เปนทุกก ทุก ๆ ประโยค ในฤดูกะทั้งปวง แล้วเดินไป เป็นทุกกุมทุก ๆ อย่างเท่า. เดินไปแล้วนั่ง เป็นทุกกุอย่างเดียว พอเมื่อมาตะมานั่ง เป็นปัจจติยิ. ถ้าหญิงนั้นพูดคุย ง ด้วยกรณีอย่างง เป็น ปัจจติยิ. ในการนั่งทุก ๆ ครั้ง ภูมิจูงหมายไปหาหญิงใด ไม่พบ หญิงนี้ หญิงอันนั่งง เมื่อเกิดความยินดี ก็เป็นปัจจติยิ. แต่ใน มาหาปจิริ ท่านกล่าวว่า "เพราะมีจิตใจไม่บริสุทธิ์ตั้งแต่ลามา เป็น อาบัติเหมือนกัน." ถ้าหญิงมามากคนด้วยกัน, เป็นปจิตติยัตาม จำนวนผู้หญิง, ถ่าวพวกผู้หญิงเหล่านั้นพูดลูกผนังน้อย ๆ เป็นปจิตติยิ หลายตัว ตามจำนวนคนรึที่นั้น. แม้เมื่ออีกไม่กำนกไว้ปังง ด้วยตั้งใจว่า "เราจักสำเร็จความยินดีในที่ลับกับหญิงที่เราพบแล้ว ๆ"