ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค(ตอน) - ดูดดีสมุนปลาสำหรับแปลภาค ๑ - หน้า 206
ปลูกต้นไม้เพื่อประโยชน์เก่าารวมเป็นต้นนั้น เป็นอนามัย เพราะ
กับปิโยมหาร และการมีเปรียบเป็นต้น ฉันใจ แม้ในการปลูก
ต้นไม้เพื่อประโยชน์แก่การบูชาพระรัตนตรัย ถึงขอเป็นอนามัย ฉันนั้น."
ใจที่ท่วงว่า “ก็ในการปลูกต้นไม้ подобัง แม่ปลูกเองในกปิยะ-
ปฏิพร ย่อมควรมีหรือ ?"
เฉลยว่า คำนี้น่าจะกล่าวแล้วในมหาอภิธรรมและกรณีที่, แต่
ในมหารถกถาฎ ได้กล่าวไว้* ถ้ามั่นนาะพิพงษนไปว่า “ถึง
คำที่กล่าวแล้วในอรรถกถาถอนจะเป็นประมาณได้ก็จริง, แต่การรด
น้ำที่เป็นกับปิยะ ท่านได้กล่าวไว้ในมหาอรรถถกถา, การรดน้ำที่เป็น
กับปิยะนั่นเป็นอย่างไร ?" แม่การณที่เป็นกับปิยะนั่น ก็ไม่ผิด.
ดังที่จริงในการปลูกและการดน้น มื อท่านกล่าวว่า “ซึ่ง
กละไมด้อก" ดังนี้ ในเมื่ อท่านจะกล่าวโดยไม่ผิดกว่าว่า "ปลูก
เองบ้าง ให้ผู้อื่นปลูกบ้าง รดเองบ้าง ให้ผู้อื่นรดบ้าง ซึ่งนั้นไม
ดังนี้ ชือว่า ยอมให้ทราบอธิบายว่า “คำว่า ‘กละไมด้อก' นี้ กล่าวหมาย
เอานั้นไม่ได้มีดอกและผล เพื่อประโยชน์แก่การสงเคราะห์กระดูกเท่านั้น,
แต่ยังมีเปรียบในการปลูก เพื่อประโยชน์ก็อาจรมเป็นฉันอย่างอื่น,
เพราะเหตุนี้ กำไดพพระอรรถาถารย์ทั้งหลายทราบในความมีเปรีย
ในในการปลูกเพื่อประโยชน์เก่าารวมเป็นต้นนั้น และความไม่มีเปรีย
ในในการปลูกเพื่อประโยชน์แก่การสงเคราะห์กระดูกนี้แล้ว กล่าวไวใน
อรรถกถาทั้งหลาย คำนี้เป็นอันท่านกล่าวรองแท้. จริงอยู่กินนี้
ขำเจ้ก็ได้กล่าวแล้วว่า