ทุ่งสมันป่าสักทับแปลง ภาค ๑ - หน้าที่ 374 : หน้า 375/450

ประโยค (ตอน) - ทุ่งสมันป่าสักทับแปลง ภาค ๑ - หน้าที่ 374 แก้ภรรมัทธิั้ง ๕." แต่กุ้งนี้อาจทำมาตรนั้น ให้เป็นกับปะไรได้ จริงอยู่ บาตรนั่น จะเป็นกับปะไรได้ ต่อเมื่อให้ลูกค้าแก้เจ้าของ มูลค่า และเมื่อให้บาตรแก้เจ้าของบาตร ภูมิจะให้กับปะไรแก้แล้ว รับเอาไปใช้เองสมควรอยู่ ฝ่ายภักฐได ให้รับเอาไว้แล้วไปยังตระกูลช่างเหล็กกับด้วย กับปะไรภาก เห็นว่าบาตรแล้วพูดว่า "บาตรนี้ เราชอบใจ." และ กับปะไรภาก ให้ปะไรนั้นแล้ว ให้ช่างเหล็กตกลง แม้บาตรใบนี้ อันภิญญูนั้นถือเอาโดยบาตรวา เป็นเช่นกับบาตรใบที่ ๒ นั่นเอง จัดเป็นกับปะไรเหมือนกัน เพราะก็รู้รับมูลค่า ถามว่า "เพราะเหตุไร จึงไม่ควรแก้ภรรมัทธิที่เหลือ?" แก้วว่า "เพราะไม่เสียสะสมงค่า." อีกัง ภิกฺขุได ไม่รับบาตะไปยังตระกูลช่างเหล็ก พร้อมกับ กับปะไรภาที่ทางส่งมา ว่า "ท่านจงซื้อบาตรถวายพระเถระ" เห็น บาตรแล้ว ให้กับปะไรการจ่ายกามปะว่า "เธอจงรับเอากามปะนะ เหล่านี้แล้ว ให้บาตรนี้" แล้วได้เอาไป. บาตรนี้ ไม่ควรแก้บาค รูปนี้เท่านั้น เพราะจัดการไม่ขออน. แต่ครั้งเก่าก็หย่อนไป เพราะไม่ได้ รับมูลค่า. ได้ทราบว่า อุปชาชัยของพระมหาสมุทระ มีชื่อว่าอนุทรสมะร ท่านบรรจบมาตรีนี้ของตนให้เต็ม ด้วยเนื้อใสแล้ว สละแก่ สงฆ์. พวกภัทริการิงของพระอุบาลดระผู้ทรงใคร่ปฏิบ ก็ได้มี บาตรเช่นนั้นเหมือนกัน พระเถระสั่งให้บรรจาตรนั้นให้เต็ม ด้วย