การฝันและการแสดงวิจรในพระพุทธศาสนา : หน้า 255/450

ประโยค(ตอน) - ดูเวอร์ มันปลาสามกากลแต่ภา จ ภาค ๑ - หน้าที่ 254 กี่ในอธิกรณ์ ถ้าว่ามีฝันเดียว พิงกล่าวว่า "เอก นิสนสมคุ์ ปาจจิตติย..." (ต้องแล้ว) ซึ่งนิสนสมคุ์ ปาจจิตติยตัวนึง. ถ้าวิจร ฝัน พิงกล่าวว่า "ทู...". ซึ่งอาบิตลาค่ะ. ถ้าวิรวามฝันพิง กล่าวว่า "สมพฤทล......" ซึ่งอาบิตลาค่ะ. " แม้ในภายเสียละ ถ้า วิจรมีฝันเดียว พิงกล่าวตามสมควรแก่บ่านี้แล้วว่า "อิติ เม ภมณฑ วิจรท เทิริ ท่านเจ้าขา! วิจรของกระผมฝันนี้" เป็นต้น. ถ้าหากว่า วิจร ๒ ฝัน หรือ มากฝัน พิงกล่าวว่า "อิมินิ เม ภมณฑ วิจรานี ลษาหาดติกุณฑานิ นิสนสนคุณนิ อิมาน Amyา สุมาห นิสสุชาม" (ท่าน เจ้าขา! วิจรของฝันเหล่านี้ล่วง ๑๐ วัน เป็นนิสนสมคุ์, กระผม เสียสละวิจรเหล่านี้แก่สงค์). เมื่อไม่สามารถจะกล่าวขอได้ พิงกล่าว โดยภายอีทีได้. ภิกษุพีรบอัปติโดนัลกล่าวว่าในขณะนั้นแล ว่ากิญจุพลอผู้สามารถพิงรับอัปติ สมจริงงั้นที่ตรงไซร้ ใน ขณะนั้นอย่างนี้ว่า "ภิกษุผู้ลาคผูสามารถ พิงเผด็จสงฆ์ว่า "ท่าน เจ้าขา! ขอสงฆ์ขอฟังพวกฉัน ภิกษุชื่อปรีโนนี้ระลึกได้ เปิดเผย กระทำให้ขึ้น ยอมแสดงซึ่งอาบิต, ถ้าความพร้อมของสิ่งนี้ แล้ว, ข้าพเจ้า พริงรับอาบิตของภิวชอ้อ อย่างนี้..." ดังนี้. ภิกษุผู้แสดง อันภิยรูบอาบิตนั้น พิงกล่าวว่า ปลาสติ (เธอเห็นหรือ?) ผู้แสดง : อาม ปลาสมา (ขอรับ! ผมเห็น). ผู้รับ : อายติ สวาเรยาลิส (เธอพึงสำรวมต่อไป). ๑. วิ. จุลโล ๒/๓๗๐.