การตีความเชิงลึกในกลอนของมราปา : หน้า 101/450

ประโยค (ต่อ) - ดูต่อมราปาสำหรับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 100 ขออนุญาตก่อเรา ทำให้เราหวาดเสียวย เหมือนบุรุษมีาคมในมื้อนั้น ทำให้คนอื่นหวาดเสียวย จะนั่น. ข้อว่า เสส ม ยากนโก มีความว่า ขออนุญาติ่งเก้บดี. ข้อว่า ณ ตา ยาเง มีความว่า ไม่ควรของนั่น. ถามว่า "ของสิ่งไหน?" ตอบว่า "ของที่ฉันรู้ว่า เป็นที่รักของเขา." ข้อว่า ยสูฏ ปีย ชิษฺ มีความว่า ตนพึงรู้ว่า "ส่งใด เป็นที่รักของสัตว์ชนิดนี้ (ไม่ควรของนั่น)." ข้อว่า กิมงคู่ ปน มนุษสตูฌาณ์ มีความว่า ในคำว่า "(การ อ้วนของอันนั้น) ไม่เป็นที่พอใจของเหล่าสัตว์ที่เป็นมนุษย์" นี้จะพิสูจน์ กล่าวทำไมล่ะ? [ แก่อรรถศัพท์ในเรื่องนกผูใหญ่เป็นต้น ] หลายบ้างว่า สกุณาสุ สกุนฺทน อุพพาทโท มีความว่า ได้ยินว่า ฝุ่นนั่น ทำเสียงจะเป่งเช่นเดียวกันไปตามตอนปล่อยราม และป้องฉิมาม, กิฏฐันเป็นผู้กล่าวว่าเสียงนกนั้น จึงได้ไปยัง สำนักงานพระผู้มีกษัตริยา ด้วยเหตุนี้ พระผู้มีกษัตริย์จึงตรัสว่า "เข้ามาหารถึงที่อยู่." ในคำว่า ฏูต จ วุฒ ดุง วิญญู อาคเนสุ นี้ มีวิจินฉัยดังนี้:- วิญญูนันบ่งอยู่แล้ว (ในสำนักงานพระผู้มีกษัตริยา) มีชิพามา, แต่ การที่จะกล่าวอย่างนี้ในอดีตกาลใกล้ปัจจุบันกล่อมไม่ได้. ด้วยเหตุนี้น พระผู้มีกษัตริย์ จึงตรัสว่า "คู่่อภิญฺญา! ก็เธอมาจากไหนล่ะ?"