ทัศนะสมดุลจากกามภพ ภาค ๑ : หน้า 138/450

ประโยค(ตอน) - ทัศนะสมดุลจากกามภพ ภาค ๑ - หน้า ที่ 137 เพราะเหตุนี้ เป็นปาจิตติอย่างเดียว จึงถูก ก็ในวาทนั้นนันต์ควรพิจารณาคิดต่อไป :- ถามว่า "เมื่อไม่มีความประสงค์ตามกำจัด (โโยท) เป็นปาจิตติ แล้วมีความประสงค์ตามกำจัดนั้น จะพิษเป็นอะไรเหรอ?" แก้วา "บรรดาปาจิตติและสังม่ทเสสนั้น เพราะแม้สำเร็จเป็นปาจิตติ แก้กิเลสผู้พูดเท็จ พระผู้เป็นพระภาค ก็ทรงปรับปาจิตติ ไว้หากา ในเพื่อการโถงด้วยสังม่ทเสสนไม่มีมูล; เพราะฉะนั้น เมื่อมีความประสงค์จะโถก โอกาสแห่งปาจิตติ ในเพราะสัมปชัญญา จังไม่ปรากฎ และไม่อาจที่จะไม่เป็นอุปกิยกุปกิยจิต; เพราะฉะนั้น บรรดานัดดังสองนี้ นัดดันแล ปรากฏว่า บริสทธิ์กว่า.." อึ่ง นางภิฏیمتิโกนางภิฏุณดีด้วยอัณฑิตอันวัตถุอันหามูลมิได้ เป็นสัมมาทิสะ สงฆ์ทิสะ เป็นทุกขฺฯ บรรดาสังฆิทเสสนและทุกขฺ นั้น สังฆทิสะเป็นฐานามี (ออกได้ด้วยการอยู่กรรม) ทุกกรรม เป็นเทสนามิ (ออกได้ด้วยการแสดง) กรนาสนะแภิฏุนี เพราะ สงฆทิสะและทุกขฺ เหล่านี้ จึงไม่มี องค์ นางภิฏูนีมตติยนั่น ยืนกล่าวถึงต่อพระพักตระพระผู้พระภาคใดล่ะ ด้วยเหตุนี้ นางจิสิ เป็นปาจิตติ ในเพราะสัมปชัญญามุสาวาท, เพราะปาจิตติแม้นี้ นาสนะแกไม่มี. แต่เพราะนางภิฏูนีมตติยนั่น ตามปกติแล เป็นภิฏุนีเวลากรม ทิศ, และเดี๋ยวนี้นางก็กล่าวด้วยความสำคัญว่า "เราเองแล เป็นผู้กิสิล," เพราะเหตุนัน พระผู้พระภาคจึงรับส่งให้สิกขานภิฏูนนี้แน่ เพราะความเป็นผู้ไม่บริสุทธิ์นั้นแน่.