องค์ประกอบการเล่นในวัฒนธรรมท้องถิ่น : หน้า 217/450

ประโยค(ตอน) - ดูองค์ประกอบจากภาพใน ภาค ๑ - หน้าที่ 216 ภูเขานั้นลงที่พื้น หรือ ที่ฟ้าพนังแสดงรูปช้างและรูปม้าเป็นต้น. บาวว่า อุฆเนะแปลว่า ลูกสะกด. บาวว่า ปุงกอรีน มีความว่า หลอดใบไม้ ท่านเรียกว่า ปังจิกระ, เล่นเป่าหลอดใบไม้มัน. บาวว่า วกกุน ได้แก่ ไขลุก ๆ เป็นเครื่องเล่นของเด็ก ชาวบ้าน. บาวว่า โมกขุณญา มีกวามว่า การเล่นทคะเมน ดีลึกก ท่านเรียกว่า โมกขิจิก, อธิบายว่า "เล่นก่อนในมันอากาศ หรือ ปันศรีจะลงที่พื้นแล้วหมุนไปรอบ ๆ ทั้งข้างล่าง และข้างบน" (เล่น จับบารหรือปีกศรีจะลงจอพื้นแล้วจะกะเมนดีลึกก.) บาวว่า จิุณมาน มีความว่า กังหันที่หมุนไปโดยถูกลมพัด ซึ่งก็ทำด้วยใบตาลเป็นต้น เรียกว่า จิุณคลกะ, เล่นด้วยกังหันนั้น. บาวว่า ปุตตาพเกน มีความว่า กรอใบไม้ เรียกว่า ปุตตาพกะ, เล่นดวงทรายเป็นต้น ด้วยกวรไปไม้บั้น. บาวว่า รถเกิน ได้แก้ รถน้อย ๆ. บาวว่า ธนุเกน ได้แก้ ธนูน้อย ๆ. บาวว่า อุบริภาย มีกความว่า การเล่นทายอักษรที่อากาศ หรือ ที่หลัง เรียกว่า อักษิรก, เล่นด้วยกีทาพายอักษรนั้น. บาวว่า มนสิกาย มีกวามว่า เล่นด้วยกีทาพายความคิดทางใจ ที่ท่านเรียกว่า มนสิกา. บาวว่า ยาวชราม มีกวามว่า การเล่นแสดงประกอบทางาง