การออกจากบาตของพระทัพมาลสมุทร : หน้า 134/450

ประโยค (ตอนที่ 1) หน้า 133 ผู้เข้าถึงบอมาย เพราะเหตุนี้น พระผู้พระภาคถึงแม้รงทราบอยู่ ก็ไม่ดำรง เพราะรงมีความแฉะอุ่นอึดนี้ มีคำว่าควรกล่าวเพิ่มเติมอิก เล็กน้อย พระผู้พระภาคไม่ดำรง เพราะจะรงหลีกเลี่ยงคำอื้นขอด ก็ว่ากัน พระผู้พระภาค ฟังดรสออย่างนี้ จะฟังมีการกล่าว ค่อนขอดอย่างนี้ว่า "ชื่อว่า การออกจากบาตของพระทัพมาลสมุทร หนหนัก แต่ได้รับสัมมาสมุทธาเจ้าเป็นสักขีพยานฉะนั้นออกได้". และ พวกปกิณกุ เข้าใจกะแห่งการออกจากบาตนี้ อย่างนี้ว่า "ถึงในครั้งพุทธกาล ความบริสุทธิ์ หรือไม่บริสุทธิ์ ย่อมมีได้ด้วย พยาน, พวกเรารู้อยู่ บุคคลนี้เป็นผู้ไม่บริสุทธิ์ ดังนี้ พึงทำให้กุญ แม้ผู้มีความละอายพินิจแฉล. อีกนัยหนึ่ง แม้นอนาคต พวกภิขุ เมื่อเรื่องวินิจฉัยแล้ว หากให้โจทย์โกหก แล้วให้เจริญให้การว่า "ถ่านนทำ งกาลว่า "ข้ามเจ้ำ้า" แล้วถือแต่ปฏิญาณของ พวกสักขิกุญ กระทำกรรม; เพราะเหตุนั้น พระผู้พระภาค เมื่ จะรงตันแบบแผนในกายะแห่งวินัย จึงไม่อิธว่า " เรารู้่อย" ตรัสว่า "ถ้าเธาะท่า งกาลว่า "ข้ามเจ้ำ้า" ดังนี้. ข้อว่า นาฏิวาณดี สุปุนดกวดี เมฆฉ มูล ปฏิสตา มีความว่า แม้โดยความฝันของข้ามะองก็ยังไม่รู้สมุณธรรม มีคำ อธิบายว่า "ข้ามพระองค์มิได้ฉับ" อีกอย่างหนึ่ง มีรูปความที่ท่าน กล่าวไว้ว่า " ข้ามพระองค์ไม่รู้จุมนุนธรรมา แม้โดยความฝันว่า เป็นผู้สผ" แต่มุตะซะของพวกอาจารย์ผู้สวาดว่า " ปฏิสตา" ปรากฎตรงที่เดียว