ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (ตอนที่ 1) หน้า 133
ผู้เข้าถึงบอมาย เพราะเหตุนี้น พระผู้พระภาคถึงแม้รงทราบอยู่
ก็ไม่ดำรง เพราะรงมีความแฉะอุ่นอึดนี้ มีคำว่าควรกล่าวเพิ่มเติมอิก
เล็กน้อย พระผู้พระภาคไม่ดำรง เพราะจะรงหลีกเลี่ยงคำอื้นขอด
ก็ว่ากัน พระผู้พระภาค ฟังดรสออย่างนี้ จะฟังมีการกล่าว
ค่อนขอดอย่างนี้ว่า "ชื่อว่า การออกจากบาตของพระทัพมาลสมุทร
หนหนัก แต่ได้รับสัมมาสมุทธาเจ้าเป็นสักขีพยานฉะนั้นออกได้". และ
พวกปกิณกุ เข้าใจกะแห่งการออกจากบาตนี้ อย่างนี้ว่า
"ถึงในครั้งพุทธกาล ความบริสุทธิ์ หรือไม่บริสุทธิ์ ย่อมมีได้ด้วย
พยาน, พวกเรารู้อยู่ บุคคลนี้เป็นผู้ไม่บริสุทธิ์ ดังนี้ พึงทำให้กุญ
แม้ผู้มีความละอายพินิจแฉล. อีกนัยหนึ่ง แม้นอนาคต พวกภิขุ
เมื่อเรื่องวินิจฉัยแล้ว หากให้โจทย์โกหก แล้วให้เจริญให้การว่า
"ถ่านนทำ งกาลว่า "ข้ามเจ้ำ้า" แล้วถือแต่ปฏิญาณของ
พวกสักขิกุญ กระทำกรรม; เพราะเหตุนั้น พระผู้พระภาค เมื่
จะรงตันแบบแผนในกายะแห่งวินัย จึงไม่อิธว่า " เรารู้่อย"
ตรัสว่า "ถ้าเธาะท่า งกาลว่า "ข้ามเจ้ำ้า" ดังนี้.
ข้อว่า นาฏิวาณดี สุปุนดกวดี เมฆฉ มูล ปฏิสตา
มีความว่า แม้โดยความฝันของข้ามะองก็ยังไม่รู้สมุณธรรม มีคำ
อธิบายว่า "ข้ามพระองค์มิได้ฉับ" อีกอย่างหนึ่ง มีรูปความที่ท่าน
กล่าวไว้ว่า " ข้ามพระองค์ไม่รู้จุมนุนธรรมา แม้โดยความฝันว่า
เป็นผู้สผ" แต่มุตะซะของพวกอาจารย์ผู้สวาดว่า " ปฏิสตา"
ปรากฎตรงที่เดียว