การวิเคราะห์บทในจุดเดนต์นปาสากา : หน้า 221/450

ประโยค (ตอน) - จุดเดนต์นปาสากาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 220 อรรถอย่างนี้แล้ว เมื่ออะแสดงแม็โดยสมริปิจก กล่าวว่า "มีหน้าไม่สวย มีหน้าzinaนาม มักพูดอ่อน." อีกอย่างหนึ่ง ผู้ถูกถามพิงทราบว่า "ทั้ง ๓ บท มีบ่าว่า อาภูฤทธิ์ เป็นดังนี้ แสดงความไม่มีแห่งอาการแม้ง ๓ โดยมาสับลำดับกัน." คือ อย่างไร ? คือ บรรดาบททั้ง ๓ มีบ่าวว่า อาภูฤทธิ์ เป็นดังนั้น ด้วยบทว่า อาภูฤทธิ์ นี้ ท่านแสดงความไม่มีอารมณ์อ่อนแอและอ่อนเปลี่ยว. ด้วยบทว่า อุตตมุมมุ น นี้ ท่านแสดงความไม่มีแห่งอารมณ์อ่อนแอและอ่อนเปลียว. ก็ภิญญาเหล่าใด เป็นผู้หน้าเบียดบาบด้วยการลิ่มตา ทั้งสองมองดู, ก็ภิญญาเหล่านั้น ชื่อว่าเป็นคนอ่อนแอและอ่อนเปลียว. ด้วยบทว่า บุพพาธสิน นี้ ท่านแสดงความไม่มีแห่งอารมณ์อ่อนแอและอ่อนเปลี่ยว. ก็ภิญญาเหล่าใด ย่อมทักทายก่อนว่า "แนะ โยนหญิง! โยนชาย!" ดังนี้ เพราะเป็นผู้ฉลาดในการโอกาสปราศรัย, ก็ภิญญาลั้น หาเป็นผู้ไม่มีผละกำลังไหม จะนี้แล. [อุบาลกนินทมนตรีอรรคดูกะไปยังเรือน] บทว่า เอื้อ ภูนต มวะ คมิสาสาม มีความว่า ได้ยินว่า อุบาลนั่น เมื่อภิญญาคล่าวตอบว่า "ท่านผู้มีอายุ! ตามายังไม่ได้บิณฑบาตเลย" ดังนี้ จิงกล่าวว่า "พวกภิญญูนั่นแหละ ทำให้ท่านไมได้บิณฑบาตนั่น ถึงแม้นจะเที่ยวไปวนทั่วหมู่บ้าน ก็จนไม่ได้เลย"