บทนำสู่การสอนและพระธรรม : หน้า 349/450

ประโยค (๓) - ดูองค์สมุติปลาสกากแปลภาค ๑ - หน้าที่ ๓๔๘ กันนะ เธอยังเป็นผู้คนอื่นควรโอกาสควรพร่ำสอน จักสำคัญเพื่อจะ โอวาท เพื่อจะพร่ำสอนผู้อื่น จึงคิดว่า "พระศาสดาทรงอัสสะบายบริษัท ของเราได้ทรงประทานการดำเนินแก่เรา นั่นคือ เรานั้นยังพระผู้มี พระภาคเจ้าให้ปลั่งพระสูรเสียงฤดูพรหม ด้วยพระพักตร์อับริบรูณ์ ด้วยอาการทุกอย่าง มีสิริจิตพระฉันท์พิจารณานั้นแล แล้วจึงให้ ประทานสาธุการ เพราะอัสสะบายบริษัทนั้นแหละ" เป็นกุศลฤทธิ์ผู้มาท งามเดินทางงไปได้ ๑๐๐ กว่าโฮนู ได้เนะนำบริษัท เป็นผู้คนกิญจ ประมาณ ๕๐๐ รูปแวดล้อมแล้ว จึงเข้าไปฟังพระผู้ภาคเจ้าอีก เพราะเหตุนี้ พระธรรมสังดิฏกาจารย์กล่าวว่า "สปริโส เยน ภควา เตนูปลุงภูมิ" เป็นต้น จงอยู่ใคร ๆ ไม่อาจจะให้พระพุทธ- เจ้าทั้งหลายโปรดปรานได้โดยประการอันนอกจากอัตตวรรณสนิท ข้อว่า ภควโต อติภุช ฉันโน มีความว่า ภีกุนี้เป็นผู้ หมดความระแวง เพราะเป็นผู้บริสุทธิ์ด้วยอัตวสนิท จึงงในที่ไม่ ไกลพระผู้มีพระภาคเจ้า ดูสีห์นั่งอยู่ใกล้แผนกภูเขาทอง ฉะนั้น บทว่า เอทตโว อคือ พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสนั่น เพื่อออก เรื่องราววันนี้ ข้อว่า มานปานี เต ภิกขุ ปฏิลาภ มีความว่า อุตรภิญญู ! ผังสุกกุเหล่านี้เป็นที่ชอบใจของเธอหรือ ? คือ เธอถือตามความ ชอบใจ ตามความพอใจของตนหรือ ? ด้วยคำว่า น โจ เม มนุษ เต นามปานนี้ ภิกขูนิ่มแสดง ว่า "ข้ามแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระพุทธเจ้าไม่ได้อัตตามความชอบใจ