ดูตัวสมุนปลาสากแกมเปล ภาค ๑ : หน้า 104/450

ประโยค(๑) - ดูตัวสมุนปลาสากแกมเปล ภาค ๑ - หน้าที่ 103 ด้วยอารมณ์ขออภัยเอง พิงปฏิบัติ โดยนับว่าแล้ว ในสถานบทนี้ นั่นและ, ฉะนั้น เพื่อแสดงธรรวว่า " กิฏุมผู้สร้างเองก็ดตามให้ผู้อื่น สร้างกีตาม ทั้งสองพวกนี้สงสรรคะด้วยบวกว่า การยานนาน นี้เลย " GINGกล่าวว่า โรกโนโต วา การาเปนโโต วา ดังนี้เป็นต้น. ก็ถ้าว่าท่าน พระอุบาละ พึงกล่าวว่า โรกเบตา วา การาเปนูเตน วา พยัญชนะ จะต้องผิดไป. เพราะว่า ภิกษุใช้ให้เขาทำ จะชื่อว่าเป็นผู้ทำเองไม่ได้. เพราะฉะนั้น พิงพระวาจา ว่า " ในบทบาทนี้พระอุบลแสดงแต่เพียง ใจความเท่านั้น." บทว่า อตฺตทุตถภาส มีความว่า ต้องเป็นที่จะแห่งภูมิั้น อย่างนี้ว่า " ภูมินี้ของเรา " เพราะฉะนั้น ภูมินี้จึงชื่อว่าเฉพาะตนเอง. ซึ่งภูมิแต่เฉพาะตนนี้นั่น ก็เพราะภูมิแต่ตนเป็นที่อาศัยนั้น ย่อมมีเพื่อ ประโยชน์แก่คนฯ; เพราะฉะนั้น ท่านพระอุบล เมื่อจะออกบรรยายแห่ง อธรรมนั้น จึงกล่าวว่า " บทว่า อตฺตทุตถภาส คือ เพื่อประโยชน์แก่คน." สองบทว่า ปมาณิกา การตผาพ ฯ คือ พึงสร้างให้ได้ประมาณ. สองบทว่า ตรุที ปาณี ฯ คือ นี้ ประมาณแห่งภูมิั้น. บทว่า สุตวทิตติย มีความว่า ที่มีชื่อว่า คีบพระสุด คือ ๓ คีบ ของบูรพากลานในปัจจุบันนี้ เท่ากับ doctr คีบ โดย doctr ช่างไม้. สองบทว่า พาทิรม มานน ฯ ได้แก๋ ๑๒ คีบ โดยอัตนอก ฝาผนังแห่งภูมิ ฯ แต่เมื่อวัดฯ ไม่พึงกำหนดคอว่าที่สุดอ่อนกินเหนียว ใหญ่ที่ตนได้ไว้แต่แรกเขาทั้งหมด. พิวงค์โดยที่สุดอ่อนกินเหนียว (ก่อนอิฐ). การฉาบปูนขาวข้างบนแห่งก่อนอันคินผสมแกลบ เป็น