วิเคราะห์และอรรถกถาพระวินัย : หน้า 245/450

ประโยค (๑) - ดูองค์สมุนปลาสากเปล่า ภาค ๑ - หน้าที่ 244 อยู่ในโอกาสภายใน ๑๒ คอ มิตฟังซ่านไปบ้าง เข้มไปบ้าง ก็อุ่น อาบติได้ ส่วนคนหุบนวา แม้มีด่า หรือคนตาบอดแม่ไม่หนวา ก็อุ่นไม่ได้ และพระผู้มีพระภากรงลดอับบปร่ารกิจลงมา ปรับ อาบติเพราะว่าจะชั่วหยาบ. คำที่เหลืออยู่เป็นเช่นกับสภาพก่อนไหนแล. แม่ในสภาพบานทั้งสอง ไม่เป็นอาบัติแก่ภิกษูบา และภิกษูเป็น ต้นบญัติ. ในสมบูรณเปนต้น สภาพบนี้ มีสมุฏฐาน ๑ เกิดจากกามกับ จิต วางกับบัด กายจากบัด เป็นบริวา เป็นสัญญาวิโมกษ์ เป็นสติตกะ โลกวิชชะ กายกรรม วิจกรรม อุตฺตลจิต มีวา นา ๒ โดยเป็นสุขเวนาและอุเบกขาเวนา. บทที่เหลืออธิบติดนิ่งทั้งนั้นแล. อนิทธวรรณาในอรรถกถาพระวินาย ชื่อสมณะปลาสากา จบ. ปฐมสมณปลาสากา วินิจราณา จบ.