ความเข้าใจเกี่ยวกับมรรคทางธรรม : หน้า 173/450

ยี่ห้อสังฆาฏิม และนี้ ควรทำอย่างนี้ เกิดขึ้น และเพราะอัศสังฆมก่อน ๆ เกิดขึ้น ก็ เพราะสองทว่า เทโล หรือ เลสต์มุตโต้ อันนี้อยู่ในคำว่า กิญจิ เทส เลสมุตโต อุปาทาย นี้ ต่างกันโดยพยัญชนะ ของอรรถ เป็นอย่างเดียวกัน โดยนัยกล่าวแล้วในก่อนหน้านั้น และ; ฉะนั้น พระผู้มี พระภาคดังกล่าวมื่อตามา ว่า เลโลติ ทส เลโล ชาติเลโล นามเลโล ดังนี้ บรรดาเสด เว คือ ชาติเป็นต้นนั้น ชาติ (คำเนิด) นั่นเอง ชื่อว่า เลส คือ ชาติ ในเลยที่เหลือ ก็นี้. [แก่อรรถภิขบามวิงค์ดอนว่าโดยเลส] บัดนี้ พระผู้มพระภาคเพื่อจะแสดงเสสนันนั้นแน่ะโดยพิสดาร แสดงให้เห็นพร้อมทั้งฐิติ โดยประกายที่จะมีความอัศสนันตามกฎมั้ จึงตรัสคำต้นว่า ชาติโล นาม ขุตโต ทุโล โทน ดังนี้. บรรดาเสดนั่น คำว่า ขุตโตโย ทุโล โทน มีความว่า บุคคลอื่นบางคน เป็นเชื้อชาติศรี ข่มเป็นผู้อื่นโจทก์นี้เห็นแล้ว. กล่าวว่า ปราราชิ ถมม อชปฺชุนฺโต ได้แก่ เป็นผู้ต้อง บรรดาปราราชิกมมุณฑรเป็นต้น อย่างใดอย่างหนึ่ง. กล่าวว่า อญฺญ ปุตโตย ปลุตฺตาว โจเทติ มีความว่า ภายหลัง โจทก์นั้น เห็นภูมิอันนี้มีมฺญชาติเป็นนิตย์ ซึ่งเป็นเวรของตน แล้วถือ เอเสส คือ ชาตกฺฉตนั่น โทอย่างนี้ว่า "ภตฺตรย์ ต้องธรรม คือ ปราชญ ข้าพเจ้าได้เห็นแล้ว ท่านเป็นกษัติริ เป็นผู้ต้องธรรม คือ ปราชญ." อีกอย่างหนึ่ง โทว่า "ท่าน คือ กษัติรินน ไม่ใช่ผู้อื่น