ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (ตอน) - ทัศนสมฉบับภาค ๑ - หน้าที่ 394
ใหม่ได้ ก็คือเพราะชื่นว่าแผลนี้เมื่อมีทะจะมีแผล จึงได้ เมื่อไม่มีท่าจะมีแผล ก็ไม่มี; ฉะนั้น เพื่อจะทรงแสดงลักษณะแห่งแผลนั้น จึงตรัสว่า อพนูโณภาโณ นาม เป็นคำว่า ทวงลูกกรมใจ น โอที ได้แก้ ไม่มีรอยร้าวแม้รอยเดียว ยาวประมาณสองอังคู ภายในขอบปาก คำว่า ยาสุ ทวงลูกกรมใจ โหติ มีความว่า บาตรที่มีรอยร้าว รอยเดียวนั้น นี้ พึ่งเอาเหล็กเจาะบาดร เจาะที่ตุ่มร่างของรอยร้าว นั่น ระบมแล้วก็ครัดด้วยเชือกคล้าย และเชือกปอเป็นต้น หรือด้วย ลวดดิบๆ พึงอุดแผลนั้นด้วยแผ่นดิบๆ หรือด้วยยางสำรับติดบงอย่าง เพื่อกันอามิติติด แต่จะยาวนี้ยิ่ง ครั้ง และยางสนเป็นต้นล้วน ๆ ไม่ควร. จะเกี่ยวน้ำด้วยผงิน ควรอยู่. แต่นาตรีกุนู เอาเหล็กเจาะบาดาร เจาะในกาลล่อบปาก จะแตก เพราะแผ่นเหล็กหนา; เพราะฉะนั้น จึงควรเจาะข้างล่าง. แต่สำหรับบาตรที่มีรอยร้าว ๒ แห่ง หรือเพียงแห่งเดียวแค่ยาวถึง ๕ องค์ ควรให้เครื่องผุ๓ แห่ง แท่นกบตร์ที่มีรอยร้าว ๓ แห่ง หรือมีเพียงแห่งเดียวแต่ยาวถึง ๕ องค์ ควรให้เครื่องผุ๔ แห่ง แก่บาตรที่มีรอยร้าว ๔ แห่ง หรือมีเพียงแห่งเดียวแต่ยาวถึง ๙ องค์ ควรจะผุ๙ ก็ถม่า ไม่ผูกก็ตาม ไม่จัดเป็นบาตรเลย ควรบาตรใหม่นี้เป็นวิณฉัยในบาตรดีดินก่อน.