สมุนไพรและวิธีเก็บรักษา : หน้า 284/450

ประโยค (ตอนที่) - ดูของสมุนไพรจากแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 283 ลาน ท่านเรียกว่า ธัญญาณ (ลานนวดข้าวเปลือก) สวนดอกไม้ หรือ สวนผลไม้ท่านเรียกว่า "สวน." ในลานนวดข้าวและสวนทั่งสอง มีวิถีฉันเช่นเดียวกับที่กล่าวแล้วในโรงนั้นแล้ว ในบทว่า วิธาร ก็มีวิถีฉันเช่นเดียวกับเรือนพี่น้องเอง ในบรรดมูล พิงทรามวิถีนี้ ดังนี้:- บทว่า อนุตฺถายาย คือ เฉพาะภายในโอกาสที่เขาเผาเปลิง, แต่ จีวรที่กิณเก็บไว้ในโอกาสที่แดดถูกแห่งนั้นไม่มีวิถีโปร่งเป็นนิสัยสักอัยแก้ เพราะฉะนั้น ภูมิพึงเก็บจีวรไว้ที่งานแห่งไม้ หรือ ที่งานแห่งลำต้นของต้นไม้เช่นนั้น่า ถ้าจะเก็บไว้บนถิ่งหรือบนค่ำ พึงวางไว้ในโอกาสที่แห่งกิ่งไม้ด้านบนบะแปลงเท่านั้น. เทของต้นไม้เดย์ ผ่าเด้ ยมในอีกกิรณแห่งโนนไม้จี คือ หัตถบาสแห่งจีวรนั้นเอง. คำว่า อมรมอ แตกญ เป็นความว่า ท่าที่ชื่อว่าบ้านมีได้ย่อมได้ในปามิดคินเป็นต้น (จงวิชาวุฒิจิปันต้น) หรือบทหมู่กะซึ่งไม่เป็นทางเที่ยวไปของพวกชาวประมง ในท่ามกลางสมุทร คำว่า สมณต สดุตพุฏฌา มีความว่า ๑ อัปนคร ในทิศทั้งปวง แห่งบุคคลผู้นอนที่ตรงกลาง รวมเป็น ๑๔ อัปนคร โดยทะแยง วิญจูงตรงกลาง ย่อมรำบำรอรีในกิริยาที่เก็บไว้ในที่สุดครอบแห่งทิศตะวันออก หรือ ทิศตะวันตก แต่ถ้าว่า ภูมิดินไปสู่ศตะวันออก แม่เพียงเส้นผมเดียวในเวลาอรุณขึ้น จิวรในทิศตะวันตก