การสร้างอุปลาสถานในพระพุทธศาสนา : หน้า 88/450

ประโยค (ตอน) - ทุษย์สมนันปัจจากาเปล ภาค 1 - หน้าที่ 88 (พวกช่าง) ในการสร้างอุปลาสถานเป็นต้นนั้น เมื่อภิญูไปด้วยกรณียะของสงฆ์ชนนี้ ไม่เป็นอาบัติ. เมื่อในอดีกรมที่กำลังทำก็มีนิยมหันกันนี้. ไม่เป็นอาบัติแก่ภิกษุผู้ออกจากสถานแล้ว ไปยังสำนักอุปลาส หรือผู้ออกจากสถานแล้ว ไปยังสำนักอุปลาสแม่เพื่อ้องการอาสสำหรับภิกษุอพทา. ภิกษุแจกลิยกยู่เป็นอาติ-กัมมิกะ มีงัดกล่าวแล้วนั้นแลง. บรรดาโกณฑะมีฐานะเป็นต้น สักขาบนี้ มีสมภาร 6 เมื่อภิกษุรับข่าวสารด้วยการวิ่งมกระยะเป็นต้น ไปบอกด้วยหัวแม่มือ แล้วล้มมาบอกด้วยหัวแม่มือ อาบัติเกิดโดยลำพังเท่าใด. เมื่อใคร ๆ กล่าวแก่ภิกษุผู้นั้นว่า "หญิงชื่ออี" จงมา, ท่านพึงทราบจิตของนาง "แล้วว่า" ดีละ. บอกนางผู้นั้นมา เมื่อพระกลับไปแล้ว บอกน้องชายให้ภิกษุ นั้นกลับไปแล้ว บอกน้องชายให้ภิกษุ แล้วอาบัติิดโดนโดยลำพังอย่างเดียว. แต่ถ้าบิดีย่อมเกิดโดยทางกายและวาจา แม้พระซินาสพผู้ไม่รู้พระบัญญัติต. เป็นอย่างไร? ก็ฉะนั้น มาตราผิมิของภิกษุนี้มโรกธนเป็น ผิดหยำร่างกันแล้ว. ก็ บิดาของพระเถระนั้น พุดจะภิกษุนั้นผู้ มายังเรือนว่า "แน่ลูก ! โยมาราคของท่านทั่งโยมผู้เกิดแต่ล่ (ถามู)"