การเก็บรักษาและสันติในพระพุทธศาสนา : หน้า 346/450

ประโยค (ตอน) - ดูข้อความปลาสำหรับเก็บ ภาค ๑ - หน้าที่ 345 โกสิยวรคดี ๒ ลิงขบที ๔ พระจำจัพักสิกขาขา จัดพักสิกขาบทว่า เตน สมเยน เป็นต้น ข้าพเจ้าอทะกล่าว ต่อไป : สองกว่า อุกหนุติปี อุณมินุติปี มีรูปความที่ท่านกล่าวไว้ ว่า "พวกเด็กๆ ถ่ายอุจจาระรดบ้าง ถ่ายปัสสาวะรดบ้าง เมื่อตบน สันติทั้งหลาย." พระปลุสเทวเณรกล่าวว่า "ภิกษุผู้ได้รับสมมติอย่างนี้ว่า 'สันติสมมติสงมัให้แล้วแก่บุคซื่ออี้' ย่อมได้เพื่อทำสันติในที่ตน ไปถึงตลอดเวลาที่โรงยังไม่หยด ถ้าเธอหายโรคแล้ว กลับอาพออีก ด้วยพยาธินั้นแฉล บริหาร (การคุ้มครอง) นั่นแหละสงอยู่ ไม่มี กิฏที่จะต้องสมมติกิ" ส่วนพระอุปัสสะเทว่า "อาพารนั้นกำเนิดขึ้นหรืออาพาร อื่นก็ความที่, เธอได้ชื่อว่า 'เป็นอาพาร' คราวเดียว ก็เป็นอันได้ แล้ววันเนียว ไม่มีทิจะต้องสมมติใหม่" ข้อว่า โอนาเจ นุนู วสฺุชญ ได้แก่ ส่วนร่วมใน คือ ภายใน. แต่ในบทชนะ เพื่อจะเผยงแต่เพียงสังขยา จิตรสว่า "ยังหย่อน หกปี." ข้อว่า อนาปุตติ จุบพสานิ โกรติ มีความว่า ย่อมทำ สันติในเวลาครบ ๖ ปีบริบูรณ์. แม้ในเวลาที่ ๒ พึงเห็น ใจความ อย่างนี้ว่า "ทำในเวลาถิ่น ๖ ปีไป." ความจริง ภิกษุนั่นจะทำตลอด