สุดวิญญาณุติสิกขาขบ: การศึกษาและการวิเคราะห์ : หน้า 429/450

ประโโยค) - ดูท่อต่ำสันตำบลคำแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 428 ปัดตวรณคที่ ๓ สิกขาขบที่ ๖ สุดวิญญาณุติสิกขาขบ สุดวิญญาณุติสิกขาขบว่า "เตน สมย" เป็นต้น ขึ้นจ้าว จะกล่าวต่อไป:- ในสุดวิญญาณุติสิกขาขบเท่านั้น มีวินิจฉัยต่อไป:- [ว่าด้วยกำเนิดอาย ๖ ชนิด] บทว่า โมม ได้แก่ คำที่ทำด้วยเปลือกไม้โม่นะ. บทว่า กุปาสิ ได้แก่ คำที่คิดอาฝ่าย. บทว่า โกเสย ได้แก่ คำที่รอ้วยไไหม. บทว่า กุมพล ได้แก่ คำทำด้วยขุนแกะ. บทว่า สถาน ได้แก่ คำที่ทำด้วยเปลือไม้สาระ (ปาน) บทว่า กภู อาจารย์วกวนึงกล่าวว่า ได้แก่ "คำที่ทำด้วย ปอชนิดหนึ่งต่างหาก." แต่คำที่เขาทำมาสมกันด้วยสมาการ ๕ อย่าง นั่น ผู้ศึกษาในทราบว่า "งั้นนะ." หลายบทว่า วายปดิโ โบก ทุกกู๋ มีความว่า ถ้าช้างถูก ไม่มีระสวยและฝีเป็นต้น, เขาคิดว่า "เรากันของเหล่านั้น จากป่า" จึงปิดมั้ยหรือวนา, ตั้งแต่แต่ไปบากระทำประโยคใด ๆ เพื่อร้องการเครื่องอุปกรณ์ดีดี เพื่อร้องการอธิวรดีดี เป็นทุกกฎ แกก็ทุกกฎ ประโยคนั้นของช่างหุกในกิ่งปลง. เมื่ิช่างทุกผ้า ได้ด้านยาวประมาณคือ ๑ และด้านกว้างประมาณคอ ๑ เป็นนิสัสคีย์- ปาจิตติย์ แต่ในมาหาปัจเจี ท่านกล่าวว่า "เป็นนิสัสคีย์ปาจิตติย์