การปฏิบัติและความสัมพันธ์กับอามิส : หน้า 401/450

ประโยค (๑) - ดูจิตสมา สภากับแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 400 ฉันอาย จะฉันกับอามิสใน เวลา ก่อนฉัน ควรอยู่ ถ้ากิจทำเอง ฉัน ไม่เจออามิสเลย ยอมควรแม้แต่ ลอด ๑ วัน แต่เน่Sใส่บุคคลใดคน หนึ่งทำด้วยเนชี้ขึ้นที่รับประเภณในเวลา ฉัน ควรฉันไม่ได้เจออามิส ตลอด ๑ วันเหมือนกัน [อธิบายวิธีปฏิบัติในเนื้อและเน้นขั้น] ผู้ศึกษาพิษทราวิจัยในเนอใส่ทำด้วยเนชี้ (ซึ่งกิฏทำให้) เป็นอุดคติ โดยเนื้อแนสใสล้วน ๆ ดังที่กล่าวแล้วในก่อนนั้น แด เนใส่ทำด้วยนมสดที่กรุรังประเคนไว้ก่อนฉันก็ ด้วยนมสดี่ ที่อุปสัมนั้น ทำ่า ควรฉันได้ แม้เจออามิส ในเวลา ก่อนฉันในวันนั้น ที่กิฏทำเอง ควรฉันปรกจากอามิสอย่างเดียว, ในภายหลังฉัน ไม่ควร จริงอยู่ เมื่กิฏอยู่เนอช นไม่ได้เป็นสามปิกะ แต่ฉัน อามิสกับเนอชินนั้นนี้เป็นสามปิกะ ย่อมไม่ควร ตั้งแต่หลังฉัน ไป ก็ไม่ควรเหมือนกัน ไม่เป็นอาบิฏิ แม้นในเพราะล่วง ๑ วันไป เพราะรับประเคนทั้งวัดดุ สมจริงดังที่สรใว้ว่า "รับประเคนบัสส เหล่านี้แล้ว" เป็นน้น แต่เนใส่ทำด้วยนมสดและนมสัญที่กิฏ รับประเคนในเวลาฉัน ควรร่นไปในกิจมีการทตัวเป็นต้น เนใส่ทำด้วยนมสดนมสัญซึ่งเป็นอุกคิฏิ แม้ในเวลา ก่อนฉัน (ก็ ควรร่นเข้าไปใช้ในกิจมีการทตัวเป็นต้น) ไม่เป็นอาบิฏิ แม้เพราะ เนใส่ท้องสองอย่างล่วง ๑ วันไป ในเนใสของพวกสัตว์ที่มีมะสะเป็น อุกปิยะ ก็มีอย่างนี้เห็นกัน แต่มีความแปลกกันดังต่อไปนี้ :-