ทุติยสมบูรณ์ปาลาสิกานกะ ภาค ๑ : หน้า 4/450

ประโยค(ค) - ทุติยสมบูรณ์ปาลาสิกานกะ ภาค ๑ - หน้า ที่ 4 อย่างอื่น แล้วจึงจำวัด. เมื่อมีอีกกุฎิทิรททำเช่นนั้น ท่านเรียกว่า "มี สติสัมปชัญญะ คือ ไม่มะสติสัมปชัญญะจำวัด." ก็ภิญาเหล่านั้น เป็นคนโง่ โลเล มีส่วนเปรียบเทียบอันอื่น ไม่ได้กระทำอย่างนั้น. ด้วยเหตุนี้ พระธรรมสงฆ์กายยังหลาย จีงกล่าวว่า เตด "เป-๙ โอกุกมุตตาน" ดังนี้. ข้อว่า อตุติ เจตตุ เจตนา อุปพฤกษ์ มีความว่า ก็ความจงใจ ยินดีในความฝันนี้ มีอยู่ คืหาได้อยู่. ข้อว่า อตุเฑลา ภิกฺขู เจตนา สา จ โบ อุโพฬาริกา มีความว่า คู่ก่อนภิกษุทั้งหลาย! เจตนาเป็นเหตุอันดี นี้ มีอยู่, แต่ เจตนานั้นแล ชื่อว่า เป็นอุโพฬาริก คือ ไม่เป็นองค์กรแห่งอาณัติ เพราะบังเกิดในฐานอันไม่ใช่วิสัย. พระผู้พระภาคเจ้า ครั้นทรงแสดงความที่เตดนาในความฝัน เป็นอุโพฬาริก ด้วยประกอบอย่างนี้แล้ว จึงทรงบัญญัติสิบขบวน พร้อมทั้งอนุญาตว่า "ภิกฺขุทั้งหลาย ! ก็แแล เธอทั้งหลาย พึงสวด สิกขาบทนี้ อย่างนี้ว่า ' การปล่อยสุขะนะเป็นไปด้วยความงง.'" เว้นไว้แต่ผัน เป็นสังฆาเสส" ดังนี้. [อธิษฐานสิกขาบทวิงวอน ว่า ด้วยสัญญาณิกสัดฟ์] ในสิกขาบทนั้น มีวิจินฉัยยั่งยืนต่อไปนี้:- เจตนาแห่งการปล่อย ลูกนั นี้ มีมูลเหตุยังต่อไปนี้:- เจตนาแห่งการปล่อย ลูกนัน้ มีอยู่, เหตุนี้นั้น การปล่อยลูกนัน้ จึงชื่อว่า สัญญาณา (มีเจตนา). สัญญาณานั้นแหละ ชื่อสัญญาณกา. อีกอย่างหนึ่ง ความ