การดูแลและการคืนของในงานหัตถกรรม : หน้า 96/450

ประโยค - ดูดซับมันปลาสังเกตุแกนปลากด - หน้าที่ 96 เกิดในที่นี้ ถ้าพวกเธอจะให้นำงานบางอย่างนำนาม ควรจะให้นำด้วยอำนาจแห่งหัตถกรรมแล้วฉัน แต่ไม่ควรใช้พวกภูมิฎิษฐ์ หรือ สามารถผู้เป็นอัศว์ให้ทำหัตถกรรม ในเรื่องปรัศกิจกร (แรงงานคน) มีเพียงเท่านี้ก่อน แต่ท่าที่กู้จะให้นำโอมจากสถานที่แห่งคนผู้มีใจญาติและมี ใช้ปวรนา ย่อมไม่ควร เป็นทุกภูมิฎิษฐ์ ผู้ให้ให้นามา. จะขอโดยขาด มูลค่ามาจากสถานที่แห่งภูมิฎิษฐ์และคนปวรนา ก็ไม่ควร จะขอโดยยิ่น ของขอมีของยิฒู ควรทุกแห่ง. และพึงรักษาบำรุงโคให้ท่านมาแล้วอย่างนี้ เสร็จแล้วพึงบอให้เจ้าของรับมันคืนไป. ถ้าเท่าหรือเขาของมันแตกหัก หรือเสียไป, ถ้าเจ้าของยอมรับมันคืนไป, การยินยอมรับนั้นอย่างนั้น เป็นการดี, ถ้าเจ้าของไม่ยอมรับ, เป็นสิ้นใช้. ถ้าหากเจ้าของกล่าวว่า " พวกผมถวายท่านเลย" ไม่ควรรับ. แต่เมื่อเจ้าของกล่าวว่า " พวก ผมถวายนำวัด" พึงกล่าวว่า " พวกท่านจงบอกแกบุคคลผู้ทำกรรมวัด เพื่อประโยชน์แก่การเลี้ยงดูมัน" จะกล่าวว่าพวกคนที่มีใช้อยู่, และไม่ได้ ปวรนาว่า " พวกท่านจงถวายเวียน" ดังนี้ก็ ไม่ควร, ยอมเป็น วิญฺญัติแก้ คือ ต้องอาบติ๊กตกฺ คู. ในฐานแห่งญาติและคนปวรนา ควรอยู่. ของขอมีควร, ทำการงานเสร็จแล้วพึงคืนให้. ถ้างเป็นตัน แตกไป พิงกระทำให้เหมือนเดิม แล้วให้คืน. เมื่อเสียหาย เป็นสิ้นใช้. เมื่อเจ้าของกล่าวว่า " พวกผมถวายท่านเลย" ธรรมาว่าเครื่องไม่ควร จะรับใช้. ในมิติ ขวาม. ผึง จอป และสิ่งดีดี ในพฤฒษฎี มีเกลวัสย์เป็นต้นดีดี ที่เจ้าของหวางแหน คืมนัยเหมือนกันนี้. ก็ในพฤฒษฎี