ทิวดรสมุนปลาสกาถกแปล ภาค ๑ – หน้า 390 : หน้า 391/450

ประโยค (ตอน) – ทิวดรสมุนปลาสกาถกแปล ภาค ๑ – หน้า ที่ 390 ปัตตต ซึ่งมาตรเหล่านัน ก็ดี แล้วกล่าวว่า “อุยู วิถุปม ค้าเข้า วิถกแกท่าน” นิชื่อว่ากับต่อหน้าอย่าง ๑. ด้วยวิธีรบับเพียงเท่านี้ จะเก็บไว้ดาวรอย. แต่จะใช้อย จุดนำร้อย หรือจะอธิบายฐานไม่สมควร. แต่เมื่อก็ผูรับวิถกปกว่าว่า “แม้ญ สนตจิต ปรัชญา วา วิสาสูเชนี วา ยถาปจฉัย วา กโร่ บาตรี้ของข้าเจ้า ท่านงด ใช้ซอย งจำนวนน่า หรือจงกระทำตามปัจจัยก็ตาม” ดังนี้ ชือว่าอถอน. จำเดิมนั้นน แม้การใช้ซอยเป็นต้นควรอยู่. อีกหนึ่งนั้น ภูกุทราบว่ามีปริบูรณ์เดอร์หลายใบ และวาง ไว้ใกล้ หรือมีไดวางไว้ใกล้เคียงกัน แล้วกล่าวว่า “อีม ปุตต” ซึ่งมาตรนี้” หรือว่า “อีม ปุตต” ซึ่งมาตรทั้งหลายเหล่านี้ ก็ดี ในสำนักของภิกษุณึ่นั้นนั่นแหละ แล้วจะชื่อเผล่บรรดา สหธรรมิกทั้ง ๒ รูปบูรณ์หนึง คือ ท่านใดท่านหนึ่ง ทีนชอบใจ แล้วพูดกล่าวว่า “ดิศาสส วิกณา วิกุปปมิ ข้าเจ้าวิภากแก้วกู๋ ชื่อว่าศสละ” ดังนี้ ก็ดี ว่า “ติสสลาย ภูกุธั...ติสลาย ลิกุมาน....ติสสสุ สามเณรสุ....ติสลาย สามเณรยา วิกุปปมิ ข้าเจ้ากับแกภิกษุณีชื่อศสส...แกสิงขามานา ชื่อศสสา.... แกสามเณรชื่อศสสา” ดังนี้ ก็ดี นี่ขอว่ากับต่อหน้า เมื่อตออย่างหนึ่ง ด้วยคำเพียงเท่านี้ จะกัปไว้ สมควรอยู่, แต่บรรดกิจมิคามโรโท เป็นต้น แม้ก็อย่างหนึ่งก็ไม่ควร. แต่เมื่อก็ผูรับวิถกปั้นนั้นกล่าวว่า “ดิศสุดส ภิกฺขูนา สนตฺติ ฯ ปิ ฎิสีลาย สามเณรยา สนุกํ