การศึกษาอัญญาตกัญญุติสิกขาบท : หน้า 304/450

ประโยค(ตอน) - ดูเดิสมันปาตากามาแปลภาค ๑ หน้า ที่ 303 จิววรรณศักดิ ๑ สิกขาบทที่ ๖ พระธาตุนำอัญญาตกัญญุติสิกขาบท อัญญาตกัญญุติสิกขาบทว่า เตน สุมยาน เป็นตัน บ้านเจ้า จะกล่าวต่อไป:-ในอัญญาตกัญญุติสิกขาบทนั้น มีวินิจฉัย ดังต่อไปนี้:- [แก้วรถฏุมภัญญเรื่องพระอุปัณฑศากยบุตร] สองบทว่า อุปนโมก สกยปฏิว่า ได้แก่ บรรดิกาญจานุบวร จากศากตะกุลประมาณแปดสิบรูป พระอุปันนศากยบุตรเป็น ภิญญาเลวทราม มีชาติโลโล บทว่า ปฏูโฑ ได้แก่ เป็นผู้ลาด สามารถ เชี่ยวแคล่ว ถึงพร้อมด้วยเสียง คือ ประกอบด้วยความเป็นผู้มุขอโลภรา บทว่า กิลฺติ วิยา มีความว่า ดูเหมือนสะไรอยู่ ดูเป็นผู้มี ความเศร้าหมอง คือ เป็นจงจะสะกดสะท้าน ดูจะหวาดสะกุ้ง ด้วยอำนางหิและโอฑัปปะ บทว่า อุทานมคุตี มีความว่า ทายาว คำว่าอางไกล ไม่ใชทางถนนในเมือง. คำว่า เต ภิญฺญ องฺาณุทุสู มีความว่า ได้ปล้น คือ ได้แย่ง ชิงเอาบัตรและจิวรของภิญฺญเหล่านั้นไป. บทว่า อนุญาตชาริ ความว่า ท่านโปรดสอบถาม เพื่อถ่วงการ ทราบความเป็นภิญฺญ.