การแลกเปลี่ยนในพระพุทธศาสนา : หน้า 379/450

ประโยค (ตอน) - ดูอีสมณ์ปลากกาแปลภาค ๑ - หน้าที่ 378 ของตน เป็นนิสสัคคีย์. แต่เมื่อภิญญกล่าวว่ามารดาหรือบิดว่า "ท่านน่องให้สิ่งนี้" ไม่เป็นการออกปากคอ. เมื่อภิญญกล่าวว่า "ท่านน่องถือ เอาสิ่งนี้" ไม่เป็นการยังสาธารณไทยให้ตกไป. เมื่อภิญญพูดกะผู้ใช่ ถาญว่า "ท่านน่องให้สิ่งนี้" เป็นการออกปากคอ. เมื่อภิญญถึงการซื้อขายว่ "ท่านน่องให้สิ่งนี้" ด้วยสิ่งนี้ เป็นนิสสัคคีย์. เพราะฉะนั้น อนันภิญรญู ผู้ออกจากเปลี่ยนกับปิยวิตา พิงออกเปลี่ยนกับมารดาบดาให้พ้นการ ซื้อขาย กับพวกคนผู้มิชาญดีให้พ้นอาบัติ ๓ ตัว. [อธิบายวิธีการแลกเปลี่ยนกับปิยวิตา] ในปิยวิตานั้น มีวิธีการแลกเปลี่ยนดังต่อไปนี้ -ภิญญ มีข้าวสารเป็นเสบียงทาง. เธอเห็นบุรี่อข้าวสารในระหว่างทางแล้ว กล่าวว่า "เรามีข้าวสาร, และเราไม่มีความต้องการด้วยข้าวสารนี้," แต่มีความต้องการด้วยข้าวสุา" ดังนี้. บูรบรีอาข้าวสารแล้วถวาย ข้าวสุา ควรอยู่. ไม่นอาบัติถึง ๓ ตัว. ขันที่สุด แม่เพียงสักว่านิมิต- กรรมก็ไม่เป็น. เพราะเหตุไร ? เพราะมีมลทิฏฐิ. และพระพุมีพระภาค ได้ตรัสนั้นไว้ข้างหน้านั่นแล้ว "ภิญญพูดว่า เรามีสิ่งนี้, แต่มีความ ต้องการด้วยสิ่งนี้และสิ่งนี้" ดังนี้. อันยัง ภิญญใจ ไม่กระทำอย่างนี้ แลกเปลี่ยนว่า "ท่านน่องให้ สิ่งนี้" ด้วยสิ่งนี้ เป็นอาบัติทางวัตถุแก่.ภิญญาเห็นคุณนินเคนดนกล่าวว่า "เธอฉินข้าวสุาแล้ว นำข้อมนหรือฟืนมาให้" แล้วให้ (ข้าวสุา). เป็นนิสสัคคีย์หลายตัวตามจำนวนสะเก็ดน้ำย่อมและจำนวนฟืน. ภิญญ