อธิบายบทกวีบทที่ ๑ : หน้า 61/450

ประโยค (ตอน) - ดูดซับมันปาสิกกกและกล - หน้าที่ 61 [ อธิบายบทกวีบทที่ ๑ ] บรรดาบานเหล่านั้น ลงบวกว่า ทุ่ง มคคะ ได้แก่วั่วรรณรค กับ ปัสสาวรรณรค คำที่เหลือปรากฏให้เห็นในบทนั้นแน่นแล. ก็โน อุเทค คำว่า "เธอเป็นผู้เพียบพร้อมด้วยลักษณะ" ของหญิง คือ ด้วยสุดลักษณะ," อาบัติยังไม่ถึงที่สุด. พูดว่า " วัจนวรรณและปัสสาวรรณของเธอเป็นเช่นนี้, เธอเป็นผู้เพียบพร้อม ด้วยลักษณะของสตรี คือ ด้วยสุดลักษณะเช่นนี้ ด้วยบทวู่นั้น." อาบัติยังถึงที่สุด คือ เป็นสังฆาทิส. กี่สองบทว่า วุฒนติ ปลสต์ติ هى เป็นไวพจน์ของบทว่าพุดชม. บทว่า ขุดติ ความว่า ย่อมพูดกระเทียบด้วยประตัก คื วาา. บทว่า วมฒติ แปลว่า พูดครนาน. บทว่า ครงติ แปลว่า ย่อมกล่าวโทษ. แต่ยังไม่พูดเชื่อมต่อกับ ๑๑ บาท มีกว่า อมิติส เป็นต้น ซึ่งมาบาลังกหน้า อาชัยงไม่ถึงที่สุด, ถึงแม่ชั่วแล้ว เมื่อพูด เชื่อมด้วย ๓ บาทเหล่านี้ว่า " เธอเป็นคนมีองค์, เธอเป็นคนผ้า. เธอเป็น คน ๒ เทพ" ดังนี้เท่านั้น ในบรรดา ๑๑ บาทเหล่านั้น จึงเป็นสังฆาทิส. แม้ในการพูดว่า " เธอจึงแก่เราช" อาบัติยังไม่ถึงที่สุด ด้วยคำว่า พูดเพียงเท่านี้. ต่อเมื่อพูดเชื่อมด้วยมุญธรรมอย่างนี้ว่า " เธอจงให้ เมุณธรรม" เป็นสังฆาทิส. แม้ในคำพูดอ้อนวอนว่า " เมื่อไร มารดาของเธอจะแสนปล่อยไฉ" เป็นต้น อาบัติยังไม่ถึงที่สุด ด้วยคำพูด