การใช้สะระแหนงในพิธีกรรมพระพุทธศาสนา : หน้า 336/450

ประโยค (๑) - ดูองค์สมุนไพรสักกะแผล ภาค ๑ - หน้าที่ 335 "ท่านจงทำโดยการกั้นของสะระแหนงกัน ฝุ่นได้มาก คือ จงทำให้น้ำอุ่นขึ้นปรึมฝั่ง" ดังนี้ ควรอยู่, [วิธีปฏิบัติในพิธีผลที่ได้เพราะอภัยสะระแหนงของวัดเป็นต้น] ชนทั่งหลายกำลังดับไฟที่เผาไฟ จะกล่าวว่า "พวกท่านจงได้อุณหกรรมก่อนเดิน ดุจวัด" ดังนี้ ก็ตรง. แต่ว่าก็ว่าว่า "ท่านจงกระทำข้าวลำแล้วนาม" ไม่ควร. ก็ว่าว่า ภูษ์เห็นน้ำในสะระ มากเกินไป ให้ชักหม้อออกจากด้านข้าง หรือ ด้านหลัง ให้ถางป่า ให้ทำกันหลายๆ ไม่ถือเอาส่วนปรกในฉันนานเดิม ถือเอาส่วนที่เกิน, กะเทณะเอาหลายๆ ว่า "ท่านถั่งหลายของให้หาปนะประมาณเท่านี้" ในข้าวลำออกดูดาล หรือ ในข้าวลำใหม่ซึ่งไม่ได้กำหนดส่วนไว้ เป็นอันขปะแก่อกิฏกบภูษุ, นี้เอา อย่าง ภูษุใจ ไม่ได้กล่าวว่า "พวกท่านจงใจ จงหว่าน" กะพื้นที่อย่างนี้ว่า "สำหรับพื้นที่เท่านั้น" มีส่วนชื่อประมาณเท่านี้ ก็เมื่อพวกชาวนา กล่าวว่า "พวกผมกระทำบนส่วนพื้นที่เท่านี้, ท่านถั่งหลายของถือส่วนชื่อประมาณเท่านี้" เอาเชือก หรือไม่ทั่ววัดเพื่อกำหนดประมาณพื้นที่ก็ดี ยืนรออยู่ที่ลานก็ ให้ขึ้นออกจากลานไปก็ให้ ให้เก็บไว้ในของก็ดี ผลที่เกิดขึ้นจากพื้นที่นั้น เป็นอุปะะ: แก่ภิกษุรู้นั้นเท่านั้น. ถ้าชาวนาทั้งหลายก็นำหาปะนมากกล่าวว่า "กาหปะะเหล่านี้"