การจัดดอกไม้และพวงมาลัยในวรรณกรรมไทย : หน้า 214/450

ประโยค- ทิวลิปส่วนปากกาจากแปลง ภาค ๑ - หน้าที่ 213 วงรอบไปครั้งหนึ่งแล้ว (เมื่อถึงเงื่อนไขเดิม) อีก ให้เก็บก็อีบเสี่ยง สมควรอยู่ แม้ก็จะนั้น ก็ควรทำอย่างนั้นเหมือนกัน ที่ชื่อว่า วายนะ พืชเห็นในดอกไม้กว้างง่าย ดอกไม้แผ่น และ ดอกไม้รูปภาพ เมื่อก็ภูกระทำดำนาขดดอกไม้ แม้บนพระเจดีย์ เป็นทุกกุฎ ทุก ๆ ช่องตาผ่ายแตะตา ในภาพผง ฉัตร ต้นโพธิ์ และเสาเป็นต้น ก็มีน้อยอย่างนั้นเหมือนกัน ก็การกีกจะร้อยกรอง แผงดอกไม้มีที่คอื่นทำให้เต็มล่ะ ก็ไม่ได้ คนทั้งหลายออม กระทุ่มรูปช่างและรูปมีเป็นต้น ด้วยดอกไม้ที่ร้อยขุมทั้งหลาย นั้นแล. แม้รูปช่างและรูปมีต้นเหล่านั้น ก็ตั้งอยู่ในฐานแห่ง วายมะ. ดอกไม้นั้น ย่อมไม่ควรทั้งสิ้น โดยยิ่งก่อนเหมือนกัน. แต่เมื่อจะวางดอกไม้ (ตามปรกไม่ใช้รอ) ในตอนที่คน เหล่านี้ทำไว้แล้ว กระทำไม่ให้เป็นรูปช่างและรูปมีต้น ควรอยู่ แต่ในมหาปจารี ท่านกล่าววูบผิวก็ไว้ ๔ ชนิด รวมกับพวงกุ้หอ และพวงดังพระจันทร์เสี้ยว บรรดาพวงก้หอและพวงดังพระจันทร์ เสี้ยวนี้ พวงห้อยที่เป็นรูประหว่างพวงพระจันทร์เสี้ยว ท่านเรียก ชื่อว่า กล่ามพะ (พวงกู๋หอย). การวงรอบพวงลมัลิกัลไปกลับมา (อันเขาทำ) โดยอาการดังพระจันทร์เสี้ยว ท่านเรียกชื่อว่าถอดจันทนกะ (พวงพระจันทร์เสี้ยว). แม้ดอกไม้ทั้งสองชนิดนั้น ก็จัดเข้าในรูมะ (ร้อยวง) เหมือนกัน. ส่วนในบรรฑ์ ท่านกล่าวว่า "แม้การจัด พวงมาลัยสองพวงเข้าด้วยกัน แล้วทำให้เป็นพวงดอกไม้ ก็ชื่อว่า วายนะ" เหมือนกัน." แม้การทำพวงดอกไม้นันในมหารกถานี้