ทุ่งสมุนไพร สากกาเกลอาก - หน้า 99 : หน้า 100/450

ประโยค - ทุ่งสมุนไพร สากกาเกลอาก - หน้าที่ 99 เพราะเหตุนั้น พญานาคนั่นจึงขึ้นมาจากแม่ นำ นิริตเทศเป็นเทวา นั่งในสำนักแห่งภูมินั้น กล่าวส้มโมทนียกตา ละเผดเทวาดนั้นแล้ว กลับกลายเป็นเทศดีของตนเองนั้นแสนลง เมื่อจำำอการ เลิ่มใส จงแพ่งพานใหญ่เบื้องบนศรีษะแห่งนั้น ดุกันรอไว้ ยัมยังอยู่ชั่วครู่หนึ่ง แล้วจึงหลีกไป ด้วยเหตุนั่น พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงตรัสว่า "ได้ยืนแพ่งพานใหญ่ไว้อยู่ ณ เมืองบนศรีษะ" ดังนี้ ขว่าว มณีมสุข คุณอี ปิโณธน มีความว่า ซีงแก่ม่าน อันพญานาคนั่นประดับไว้ คือ สวมไว้ที่คอ สองนวา เอกนุมตอ อูฐาสิ มีความว่า พญานาคนั้นมาแล้ว โดยเทวดานั่น ชี้ชอวยกับดาว ได้อยู่ ณ ประเทศหนึ่ง บทว่า มนุษฺปาน ได้แก่ น้ำและน้ำของเรา บทว่า วิฬุ ได้แก่ มามาย บทว่า อุฟาร ได้แก่ ประณีต บทว่า อติยานโกสฺ ได้แก่ เป็นผู้อําจักเหลือเกิน. มีคำอธิบาย ว่า "ท่านเป็นคนของซ้ำ ๆ ซาก ๆ" บทว่า สุตส มีความว่า คนหนุ่ม คือ ผู้สมบูรณ์ด้วยเรื่องแรง ได้แก่ บรุษที่ยังอยู่ในวัยหนุ่ม ศิลาคำ ท่านเรียกว่า ทิฬลบ คาบที่ขาลับแล้วบนหินลับนั้น ท่านเรียกว่า สักธรโทน คาบที่ลับดีแล้วบนหินลับ มืออยู่ในมือของ บรุษนั้น เพราะเหตุนั้น บรุษนั้น จึงชื่อว่า ผู้ถือคาบชั่งลับแล้วบนหิน แล้ว อธิบายว่า "มีมือถือคาบชั่งขัดและลับดีแล้วบนหิน." ท่าน