ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- ทัศนัศัยาปก่อน 1 - หน้า 92
ไว้ต่อของสำเร็จด้วยเครื่องอุปกรณ์เพียงเท่านี้"
หรือขยายว่างยาวไม่มีประมาณ, อธิบายว่า "ใหญ่มไม่มีประมาณ."
ภิกษุเหลานี้ มีการร้องเท่านั้นมาก การงานอื่น มีน้อย,
เพราะเหตุนี้ จึงกล่าวว่าเป็นผู้มากไปด้วยการร้อง. พวกภิกษุเหล่านี้
เป็นผู้มากด้วยการอ กีพีทราบอย่างนี้. แต่โดยใจความในสองบทว่า
ยอดนพพล วิญญุติดภาพาล นี้ ไม่มีเหตุแตกต่างกัน คำนั้นเป็นชื่อ
ของภิกษุผู้ขอขอเหล่านั้นว่า "ท่านนงได้นน, งให้เหตุกรรมที่เน่น
ต้องทำ(แรงงาน)." บรรดาคนและหัตกรรมมันน์ จะขอโดยความ
ขาดมูลไม่ควร. จะขอว่า " พวกท่านงให้คนเพื่อประโยชน์แก่การ
ร่วมมือ เพื่อประโยชน์แก่การงาน" ควรอยู่, หัตถกรรมที่นงพิง
กระทำเรียกว่า "แรงงาน," จะขอแรงงาน ควรอยู่.
[วิญญุติตาว่าด้วยการออกนอกขอ]
ขึ้นชื่อว่าหัตถกรรมใช้เป็นวัตถุบางอย่าง; เพราะเหตุนี้ หัตถ
กรรมมัน เว้นการงานส่วนตัวของพวกพรรณเนื้อและชาวประมงเป็นตัน
เสีย ที่เหลือเป็นกัปปะทั้งหมด. เมื่อเขาถามว่า "ท่านนงทำไมบรึ?"
มีการงานที่ใครจะต้องทำหรือ? หรือจา ไม่ามา จะขอ คิวร. ไม่มี
ไทยเพราะการขอเป็นปัจจัย เพราะเหตุนี้พวกพรรณเนื้อเป็นตัน ภิกษุ
ไม่ควรขอกิจการส่วนตัวเขา. ทั้งไม่ได้กำหนดให้แน่นอนลงไป ไม่ควร
ขอว่า " พวกท่านงให้หัตถกรรม." เพราะพวกพรรณเนื้อเป็นตันนั้น
ถูกภิกษุอยู่เองแล้ว จะต้องรับว่า " ได้ ขอบรับ!." แล้วมันก็ภิกุย
ให้กลับไป พิงม่เนื้อมาดาวได้. แต่ควรขอประกลงไปว่า "ใน