การปฏิบัติธรรมในพุทธศาสนา : หน้า 185/450

ประโยค (ตอน) - ดูข้อสมุนปาสากกานเปล ภาค ๑ - หน้าที่ 184 (พวกเรานั้นจะสมาทานประพฤติดีวัตรฏ ๕ เหล่านี้) เหมือนกับคนมีจิตฟังซ่าน ฉะนั้นแหละ สองบทว่า ฌฑา สุขาลาญจูโน มีความว่า ผู้ถือว่า ฌฑา เพราะเป็นผู้ประกอบด้วยปฏิปอท่านำดำรงเสียซึ่งกลส, และผู้ถือว่า มีความประพฤติขัดเจลา เพราะภึงุเหล่านี้ มีความประพฤติขัดเจลา กิดสทั้งหลาย บทว่า พาทูลิโก มีความว่า ภาวะนี้อัญ ๕ มีวิธีเป็นต้น มีมาก เรียกว่า พาทูลสฺสะ ความที่ปัจจัย ๕ มีแตกพระโคมันน่ะ เหตุนี้น พระ โคมันน่ชื่อว่า พาทูลึลาอีกอย่างหนึ่ง พระโคม นั้น เป็นผู้ประกอบ คือ ตั้งอยู่ในความมีปัจจัยมากนั้น เหตุนี้ จึงชื่อว่า หาทูลึลา (เป็นผู้มีความมักมาก) สองบทว่า พาทูลลาย เจตติ มีความว่า ย่อมคิด คือ ย่อม ดำริ ย่อมคริ เพื่อร้องการความมีปัจจัยมาก. อธิบายว่า ผู้ถึงความ ขวนขวายอย่างนี้ว่า "ทำอย่างไรหนอ ความเป็นผู้มีปัจจัย มีจิว เป็นต้นน่า จะพึงแก้เราและสาวของเรา" [เมื่อรถตอนตรัสประชุมสมแล้วทรงบัญฑิตสาขาบท] หลายบทว่า ฐมมิ กต กูฎา มีความว่า ทรงกระทำธรรมมิ-กถาอันสมควรในขณะนั้น คือ เหมาะสมในขณะนั้น แก่พระเวททัตและ แก่ภิกุหลายเป็นอเนกประการ โดยชนที่ตรัสไว้ในขณะนี้ มีอาทิ อย่างนี้ว่า "อย่าเลย เทวทัค! การทำลายสงฆ์ อย่าเป็นที่ชอบใจ