บทสนทนาเกี่ยวกับพระทัพพมัลลูตร : หน้า 168/450

ประโยค (ตอน) - ดูท่สงสันนปสากนกแปลภาค ๑ หน้าที่ 167 พวกเธอพูว่า "ในเวลาไปภิกขาจาร." พวกภิญญ์ ถามท่านพระทัพพมัลลูตรว่า "ท่านทัพพะ! พวกภิญญุเหล่านี้ กล่าวอย่างนี้ ท่านอยู่ที่ไหน ในเวลานั้น?" ท่านพระทัพพมัลลูตรตอบว่า "จำเจ้าแจกกตาหารอยู่ในพระวรวุ้น." "ใครบ้างทราบว่าท่านอยู่ในวรวุ้น ในเวลานั้น." ภิญญสงค์ ขอบรับ." พวกภิญญฺเหล่านั้น จึงถามส่งว่า "ท่านทั้งหลาย ทรายไหมว่า ท่านผู้มีอายุพรรพะนี้ อยู่ทั่ววรวุ่นในเวลานั้น ?" ภิญญสงค์ "ขอรับ ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย! พวกเราว่า พระเณรอยู่ในวรวุ้นเท่านั้น ตั้งแต่วันที่ท่านได้รับสมณบัณฑิตแล้ว." ลำดับนั้นภิญญทั้งหลายจึงกล่าวภาวะพระเมตตายและภูมิเกว๋ากระวังว่า "ท่านผู้มีอายุ ! ถ้อยคำของท่านทั้งสอง ไม่สมกัน, พวกท่านอ้างเสียงกล่าวว่าพวกเรา กระมัง !" พระเมตตายและภูมิชะทั้งสองนั่น ถูกพวกภิญญเหล่านั้นซ้ำฟออย่างนั้น ได้กล่าวว่า "ขอรับ ท่านผู้มีอายุ !" จงได้บอกเรื่องราวนั้น. ในคำว่า กุมิน - ເພ ເອ ໂ ธิกฺมณู ผึ ส มีวิจิฉัตฉนี้ :- แพะนี้ (อภิรณฎภาวนี้) แห่งส่วนอื่น หรือ ส่วนอื่นแห่งแพะนั้น มีอยู่; เพราะเหตุนี้ แพะนั้น จึงชื่อว่า อัญญฤคะสะ (มีส่วนอื่น). สัตว์ที่รองรับ พึงทราบว่า "อภิรณฺ" อธิบายว่า