ศิกขาบทที่ ๕ ในจิรวรรปฏิกูลหนศิกขาบท : หน้า 299/450

ประโยค(ตอน) - ดูเหตุสมุนปลากาสิกามาแปล ภาค ๑ หน้า ๑๙๘ จิรวรรณที่ ๑ ศิกขาบทที่ ๕ พระธรรมนิวรเปลือกหนศิกขาบท จิรวรรปฏิกูลหนศิกขาบทว่า ตน สมญ เป็นกัน ข้าวเจ้า จะกล่าวต่อไป:- ในจิรวรรปฏิกูลหนศิกขาบทนั้น มิวนิจฉาดังต่อไปนี้:- [แก้รัคคิศัพท์เรื่องปฐมบัญญัติ] บทว่า ปิณทบทปฏิกูลตุฎา ว่า กลับจากนิบณฑต. ข้อว่า เอย อนุสรณ์ ตนปฏุฏม มีความว่า เมื่อพระผู้มี พระภาคเจ้าได้ทรงบัญญัติหนศิกขาบท ภาคอุบาลวรรณเดินเข้าไป ทางปัจจันวัน. บทว่า กกตมม ได้แก่ ผู้กระทำโศรกรรม. มีคำอธิบายว่า "ปล้นกันทะของผู้อื่นด้วยกระกรรมมีการตัดช่องเป็นต้น." บทว่า โจรตามติโก ได้แก่ หัวหน้าโจร. ได้ความว่า หัวหน้า โจรนั้นรู้จักพระเถรีมาก่อน ; เพราะฉะนั้นแล้ว เมื่อไปยังน่านของพวก โจร เห็นพระเถรีนั้น จึงกล่าวว่า "พวกเธออย่าไปน่านนั้น จงมา ทางนี้ทั้งหมด" ดังนี้ แล้วได้พวกโจรหลั่นนั้นไปทางอื่น. สอนว่า สมาธิมา ภูจิตตวาม มีความว่า ได้ความว่า พระเถรี ออกจากสมาธิในเวลาที่กำหนดไว้นั้นแล. แม้นายโจรนั่น ได้พูดอย่างนั้น ในขณะนั้นเหมือนกัน; เพราะฉะนั้น พระเถรีนั้น จึงได้ยิน. ก็แล้วพระเถรี ครับ ได้ยินเสียงนั้นจึงคิดว่า "บัดนี้