ทฤษฎีสนับสนุนปาสาหกาเปล คำ - ห้ามที่ 17 : หน้า 17/450

ประโยค- ทฤษฎีสนับสนิปาสาหกาเปล คำ - ห้ามที่ 17 สูในปัญหาทั้ง ๔ นี้ บัญฑิตพึงนำเอาบัติสองพันตัวออกแสดง แสดงอย่างไร ? คือ เมื่อภิกษุปล่อยลูกกะสี่เขียวเพื่อประสงค์ความไม่ มีโรค ในเวลาเกิดความกำหนดในรูปปาในกายก่อน ยอมเป็นอาบัติตัว เดียว เป็นอาบัติ ๔ ตัว ด้วยอํานาจปล่อยลูกกะสี่เหลืองเป็นต้นใน รูปปาในนั้นเพื่อประสงค์ความไม่มีโรค ในเวลามีความกำหนด; ฉะนั้น จึงรวมเป็นอาบัติ ๑๐ ตัว. เหมือนอย่างว่า เพื่อประสงค์ความ ไม่มีโรค มีอาบัติ ๑๐ ตัว. เพราะแต่งออกไปแต่ละบทเป็นบท ๑๐ ตัว ๆ ฉันนั้น. อาบัติ ๘ ตัว เหล่านี้ และอาบัติ ๑๐ ตัวก่อน ด้วยประการ อย่างนี้; ฉะนั้น จงเป็นอาบัติ ๑๐ ตัว ในเวลาเกิดความกำหนดก่อน. เหมือนอย่างว่า ในเวลาเกิดความกำหนด มีอาบัติ ๑๐ ตัว ฉันใด, แม้ในเหตุหนุน ๕ อย่าง มีอาบัติ ๕ อย่าง มีอาบัติ ๕๐ ตัว เพราะแต่งเหตุหนุนและอย่างออกไปเป็นอย่างละ ๑๐ ตัว ๆ ฉันนั้น อาบัติ ๕๐ ตัวเหล่านี้ และอาบัติ ๑๐ ตัวก่อนกล่าวชมามี จึงเป็นอาบัติ ๕๐ ตัว ด้วยอํานาจแห่งเหตุหนุน ๕ อย่าง ในรูปปาใน ก่อน เหมือนอย่างว่าในรูปปาใน มีอาบัติ ๕๐ ตัว ฉันใด, ในรูป ภายนอกมืออาบัติ ๕๐ ตัว ในรูปทั้งที่เป็นภายในที่เป็นภายนอก มี อาบัติ ๕๐ ตัว, เมื่อภิกษุแ อสสะอในอากาศ มีอาบัติ ๕๐ ตัว ฉันนั้น, บันทึกพิมพ์ทราบ อาบัติทั้งหมด ๒,๐๐ ตัว ด้วยอํานาจปัญญากะ ทั้ง ๕ ด้วยประกาศธนะนี้.