ความเข้าใจในอุฉันและภิกษุ : หน้า 287/450

ประโยค) - ดูดของมันปลาสงขาแปล ภาค ๑ - หน้า 286 เดินมา, และอารมณ์ขึ้นไปเก่ากว่าพวกเธอผู้กล้ามายังไม่ถึงมันเอง, จิวิช ทั้งหลายเป็นนิสัศศคีย์, แต่ยังไม่รัง. ก็ถ้าว่าพวกเธอพูดว่า "พวก เราเชิกคู่หนึ่งแล้วก็ผกไป" แล้วนั้น หรือยัง เพราะกลัวมันโผล่ไปอ แม่โคลูกอ่อน) หรือเพราะกลัวสุนัขแล้วก็เดินไป, เมื่ออุฉัน ในระหว่างทาง จิวิชทั้งหลายเป็นนิสัศศคีย์ด้วย นิสัศก็จะจับด้วย. เมื่อ ภิกษุทั้งหลาย (เมื่ออาจารย์และอันเดวาล) เข้าไปสำนักในสม ด้วยใจ "เรากำมาในภาคในครอบขึ้นนั่นเทียว" อารมณ์ขึ้นใน ระหว่าง, จิวิชทั้งหลายไม่เป็นนิสัศศคีย์ นิสัศก็ไม่รัง. ก็ว่า ภิกษุทั้งหลายยังอยู่ด้วยไม่ใส่ใจว่า "เราเฝรงสว่าง หรือไม่ก็ตามที" แม่เมื่ออุฉันขึ้นแล้ว จิวิชไม่เป็นนิสัศศคีย์, แต่ยังอรึงอรื ก็ถึงเหล่าใดเข้าไปสู่โรงในภายออกอุปารสมด้วยทั้งที่ี่ยงมี อุปสาทว่า "เราเข้าในในอุฉันนั้นและ เพื่อประโยชน์แก่กรรม มือปสมบกรรมเป็นต้น, อุฉันขึ้นที่โรงนั้น แก่พวกเธอ, จิวิชเป็น นิสัศศคีย์ แต่นิสัศไม่รัง. ภิกษุทั้งหลายเข้าไปสู่รงนั้นนั่นแลภายใน อุปารสม, เมื่ออุฉันขึ้น จิวิชไม่เป็นนิสัศศคีย์ นิสัศน์ไม่รัง. แต่ก็เหล่าใดเข้าไปสู่โรงในอุฉัน เชียงอวฺกาสถา ไปยังวสิรใกล้เคียง เพื่อประสงค์จะ ฟังธรรม ตั้งใจว่า "จิกมาให้ภายในในอุฉัน," แต่อารมณ์ขึ้นไปแก้พวก เธอในระหว่างทางนั่นเอง จิวิชทั้งหลายเป็นนิสัศศคีย์ แต่นิสัศยังไม่ รัง. ถ้าพวกเธอ นั่งอยู่ด้วยเคารพในธรรมว่า "พวกเราฟังจบแล้ว จิ้งจัดไป" พร้อมกับอุฉันนั้น แม้ว่าทั้งหลายก็เป็นนิสัศศคีย์ ทั้งนี้ก็ ก็จะงั้