ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (ตอน) - จุดอ่อนดับตำราของแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 243
พรรณนาอิทธิฤทธิ์ลักษณบทที่ ๒
อิทธิฤทธิ์ลักษณะที่ ๒ ว่า ตน สมยล พุทธโอ ภาวาม เป็นตัน
ข้าพเจ้าเคยกล่าวต่อไปว่า: ในอิทธิฤทธิ์ลักษณะที่ ๒ นั้น มีวิจักษณ์ดังต่อไปนี้:-
ในคำว่า ภาวะภาพ ปฏิรูปจิต เป็นตัน ผู้ศึกษาพิทักษ์สัมพันธ์
อย่างนี้ว่า "ภิกษุรูปเดียว พึงสำเร็จการนั่งใจ ในกลั้น คือ อาสนะ
กำบัง พองาได้กับบุตรมุตน เช่นเดียว กับ พระผู้พระภากรห้าม
การสำเร็จการนั่งนั้น." จริงอยู่ เมื่อจะอธิษฐานใจโดยประการอื่น
ควรจะกล่าวว่า "เอกสุข เอกาย."
ถามว่า "เพราะเหตุไง ?"
ตอบว่า "เพราะท่านกล่าวว่า "ทรงห้ามแล้ว."
อีกอย่างหนึ่ง คำว่า เอก นี้ พึงทราบว่า เป็นปฐมวิโมคใน
อรรถแห่งฤทธิ์ฤทธิ์.
[อธิบายว่าสถานที่ลับทำให้ลดอาณัติ]
ก็ในคำว่า ณ เหล โป นน ปฏิญาณ นี้ เมื่อตำแหน่งที่ล้อม
ในภายนอก ภายในเปิดเผย มีบริเวณสนามเป็นต้น ก็พึงทราบว่า
"รวมเข้าในภายใน" (นับเนื่องในสถานที่ไม่กำบัง). ท่านกล่าวไว้
ในนมหาปัจฉว่า "สถานที่ในแม่เห็นปานนี้ นับเข้าในที่ไม่บังนั้นเดียว."
คำที่เหลือ พึงทราบโดยแสน่าสถาบันทีหนึ่งนั่นแล. ก็ในสถานที่นี้
มีความแปลกกันเพียงอย่างเดียวว่า "คนรู้เดียงสาผู้หนึ่งผู้ใดเป็น
หญิงก็ตาม ชายก็ถาม ไม่เป็นคนตาบอด และหูหนวก ยืนหรือร้อง