การอาบัติในพระธรรมคำสอน : หน้า 224/450

ประโยค (ช่วงสุดท้ายของปก): "ที่สุดสมดุลปาสกากับแปลง ภาค ๑ หน้า ที่ 223 ปฏิญาณวัตถุ พึงอาบัติขึ้นปรับ ถ้าปฏิญาณเฉพาะวัตถุ ไม่ปฏิญาณอาบัติ แม้ในการปฏิญาณอย่างนั้น ก็พิสูจน์อัตขึ้นที่เดียว่า 'เป็นอาบัติชื่อ' ในเพราะวัตถุนี้ ถ้าพวกเธอไม่ปฏิญาณทั้งวัตถุ ไม่ปฏิญาณอาบัติ ไม่พึงอาบัติขึ้นปรับ." กิพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงปรับอาบัติตามปฏิญาณ แล้วเมื่อจะทรงแสดงว่า "สงฆ์พึงลงปพทธิกษัตริย์ในนี้" จึงตรัสคำนี้ออกว่า พุทธโต ภิกขุ ในนี้ คำนี้ นั้น. ถ้าก็ผู้อภิญญา สงังส่งลงปพทธิกษัตริย์ อนึ่งนี้แล้ว ไม่ควรอยู่ในวัดที่เคยอยู่ หรือ ในบ้าน ที่คนทำกุลสกกรรม. เมื่ออยู่ในวัดนั้น ไม่พบเที่ยวไปบิณฑบาตในบ้านใกล้เคียง. แม้อยู่ในวัดใกล้เคียง ก็ไม่ควรเที่ยวไปบิณฑบาตในบ้านนั้น. แต่พระอุปัสสะระ ถูกพวกอาตตะสีกั้วว่า "ท่านบอรับ! ธรรมดา ๆ นครใหญ่ประมาณถึง ๑๒ โยชน์" ดังนี้แล้วจึงกล่าวว่า "ภิกษุทำกุลสกกรรมในถนนใด, ท่านห้ามแต่ถนนนั้น."" หมายเหตุ: การถอดข้อความนี้อาจไม่สมบูรณ์หรือผิดบางส่วนเนื่องจากคุณภาพของภาพและความชัดเจนของข้อความ ถ้าต้องการให้ตรวจสอบเนื้อหาเป็นอย่างละเอียดหรือในส่วนอื่น สามารถส่งภาพได้อีกนะครับ