อรรถาธิบายเกี่ยวกับรัตนะและมูลค่าแห่งสิ่งของ : หน้า 53/450

ประโยค - ทดสอบสนับปะกำเกาเปล กาด = หน้าที่ 53 ธรรมชาติงไม่ได้เจริญและเจาะ, ภูกุจะจับต้องได้อยู่, อาจารย์บางพวกกล่าวว่า "รัตนะที่เหลือ เป็นอนามส," แต่ในมหาปัจจี ท่านกล่าวว่า "มุกดา ที่เจริญในแล้วดีดี ที่ยังไม่เจริญในดีดี เป็นอนามส และภิกษุระรับเพื่อประโยชน์เป็นมูลค่าแห่งสิ่งของ ย่อมไม่ควร, แต่จะรับเพื่อเป็นแก่นแก่นเป็นโรคเรื้อน ควรอยู่. มณีชนิดสีเขียวและเหลืองเป็นต้น แม้ทั้งหมด โดยที่สุดคุณจะพังแก้วผลึกธรรมชาติก็เขาดี เจริญในและถึงแล้ว เป็นอนามส. แต่เมื่อตามธรรมชาติพ้นจากบ่อเกิด ท่านกล่าวว่า "ภูกุจะรับเอาไว้เพื่อเป็นมูลค่าแห่งสิ่งของมีมาตรเป็นต้น ก็ควร." แม้ฉนั้น ท่านห้ามไว้ในมหาปัจจี. กระจกแก้ว ที่เขาทำไว้เองอย่างเดียวเท่านั้น ท่านกล่าวว่า " คาร." แม่นในพุทธ ก็รีวินฉันต์เดียวกันกับแก้วมณี สังจะเป็นสังสีสำหรับเปา(แตรสัง) ก็ดี ที่จุดและเจริญในแล้วดีดี ประดับด้วยรัตนะ (บัลลังก์รัตนะ) ก็ดี เป็นอนามส. สังสำหรับดินน้ำดื่มที่ขัดแล้วดี ยงมีใจดีดี เป็นของควรจับต้องได้แท้. องค์ รัตนะที่เหลือ ภูกุจะรับไว้ เพื่อใช้เป็นยาทยอดขาเป็นดีดี เพื่อเป็นมูลค่าแห่งสิ่งของดีดี ควรอยู่. สีลา ที่จุดและเจริญในแล้ว ประดับด้วยรัตนะมีสีเหมือนถ้ำเขียวเท่านั้น เป็นอนามส. สีลาที่เหลือ ภูกุจะถือเอามาเพื่อใช้เป็นหินลบมิคเป็นต้น ก็ได้. ในคันนี้ อาจารย์บางพวกกล่าวว่า "บทว่า รวณสุญฎก ได้แก่ สีลาที่ลอมผสมกับทองคำ." แก้ประพาทที่ขัดและเจริญในแล้ว เป็นอนามส. ประพาบ