การบริโภคน้ำผึ้งและความร้อนสูงในสมุนไพร : หน้า 409/450

ประโยค (๑) - ดูข้อสมุนปาสำภาคแปล ภาค ๑ - หน้า ๑๓๘ รวมกันกรองแล้ว มีความร้อนสูง ข่อมับบัดโรคได้" พระเกสรออม รับว่า "ดีละ อาวุโส !" ดังนี้. แต่พระมหาสมุทรกล่าวว่าไว้ว่า "ปลวกมันของสัตว์ที่มีมังสะ เป็นปิยะ ย่อมควรในการบำโภคเจืออามิส, ปลวกมันของพวกสัตว์ ที่มีมังสะเป็นปิยะนอกนี้ ควรในการบิโภคปราศจากอามิส." ฝ่ายพระมหาปุญญเณรปฏิเสธว่า "นืออะไรนั่น ?" แลกล่าวว่า "พวกภิกษุอาพาธด้วยโรคมะ ติมน้ำมันปลาวาฬและสกุรเป็นดัรอง ในข้าวบูรดทีดัมซึ้งดวนิิพาดารกไม้ และ ชนิด แล้วก็มีข้าวบาว, ข้าว ยาคูนบำบัดโรคได้ เพราะมีความร้อนสูง" ดังนี้ จึงกล่าวว่า "สมควรอยู่." [อภิธานวสวัสดิวัณพี่น้อง] สองบทว่า มรุ นาม มุฏิภาคมงุ ได้แก้ น้ำหวานที่พวกผิงใหญ่ แมลงผึ้งตัวเล็ก และจำพวกแมลงงู ซึ่งชื่อว่าแมลงทำหวาน (น้ำ- ผึ้ง) ทำแล้ว. น้ำผึ้งนั้น ภิกษุรับประเคนก่อนฉัน แม้จะบริโภคเจืออามิสในปริฎฐกิว. ตั้งแต่บันดาลใจไป ควรบริโภคปราศจากอามิสอย่างเดียวตลอด ๑ วัน ในเมื่อดง ๓ วัน ถ้าเป็นทั้งชนิดนามมากเป็นเช่น ยาง (เกี่ยวให้แขน) ทำเป็นชั้นเล็กชั้นใหญ่เก็บไว้ หรือเนินผึ้งชนิด บางอันนี้เก็บไว้ในภาชนะต่าง ๆ กัน เป็นนิสสัคคีมาก ตามจำนวน วัตถุ. ถ้ามีเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น หรือในผึ้งงนอกนี้ ก็เต็มรวมไว้ใน ภาชนะเดียว เป็นนิสสัคคีเพียงตัวเดียว. น้ำผึ้งที่เป็นอุคคิทัรพะบ ตามที่กล่าวไว้ในนั้นแน่. พึงอับเข้าไปในกิจนี้มีผลเป็นตัน