การอภิปรายทางกฎหมายเกี่ยวกับการปฏิญาณ : หน้า 136/450

ประโยค(๒) - ทุ่งสมันตาปาสากบทแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 135 ชั้นแรกถ้าทรงให้สักด้วยปฏิญาณ พระเระจะเป็นผู้กระทำ (ผิด), ถ้าทรงให้สักด้วยไม่ปฏิญาณ พระเระจะเป็นผู้ไม่ทำ (ผิด) ไม่มีโทษ. [เรื่องคดีความหมายบาติสพระวันผิดกล้วกันไม่ได้] แม้ในกาลแห่งพระเจ้า clam พระเจ้า สำนักงานมหาวิทยาลัยและสำนักงานอธิริวาท ได้มีการวิวาทกัน (ถกเถียงกัน) ในเพราะวาทะนี้. ฝ่ายสำนักงานอธิริวาท อ้างสูตรของตนbelow " ในวาทะ ของพวกท่าน พระเระเป็นผู้กา (ผิด)." ฝ่ายสำนักงานมหาวิทยาลัย อ้างสูตรของตนbelow " ในวาทะของพวกท่าน พระเระเป็นผู้กา (ผิด). ปัญหาจึงลงกล้วกันไม่ได้. พระราชทรงทราบ (ข่าวนั้น) แล้วรับสั่งให้พระเระทั้งหลายประชุมกัน ทรงส่งบังคับอ้างตามเชือชาติตพราหมณ์นามว่า " ทีมการะนะว่า " เธอองฟังอ้อมคำของพระเระทั้งหลาย." ได้ยินว่า อาญาตย์เป็นบาปบิด ตลกในภายอื่น. อาญาตย์นั้นกล่าวว่า "ท่านขอรับ! ขอพระเระจงกล่าวสูตรเถิด." ลาดับนั้นพระเจ้า สำนักงานอธิริวาท ได้กล่าวสูตรของตนว่า " ก่อนอภิญญาทั้งหลาย! ถ้านั้นนั้น พวกเจองให้นางกิญฉนุ่นติดต่อสัมเสียดด้วยปฏิญญาของตน." อาญาตย์เรียนว่า "พระคุณเจ้าผูเจริญ! ในวาทะของพวกท่าน พระเระเป็นผู้กา (ผิด) มีโทษ." ฝ่ายพระเระสำนักงานมหาวิหาร ได้กล่าวสูตรของตนว่า " คู่อภิญญาทั้งหลาย! ถ้านั้นนั้น พวกเจองให้นางกิญฉนุ่นติดต่อสัมเสียด."